[Latynse naam] Zingiber Officinalis

[Spesifikasie] Gingerols 5.0%

[Voorkoms] Liggeel poeier

Plantdeel Gebruik: Wortel

[Partikelgrootte] 80Mesh

[Verlies tydens droging] ≤5.0%

[Heavy Metal] ≤10PPM

[Stoor] Berg in 'n koel en droë area, hou weg van direkte lig en hitte.

[Raklewe] 24 maande

[Pakket] Verpak in papierdromme en twee plastieksakke binne.

[Netto gewig] 25kgs/drom

[Wat is gemmer?]

Gemmer is 'n plant met blaarstingels en geelgroen blomme. Die gemmerspesery kom van die wortels van die plant af. Gemmer is inheems aan warmer dele van Asië, soos China, Japan en Indië, maar word nou in dele van Suid-Amerika en Afrika verbou. Dit word ook nou in die Midde-Ooste gekweek om as medisyne en saam met kos te gebruik.

[Hoe werk dit?]

Gemmer bevat chemikalieë wat naarheid en ontsteking kan verminder. Navorsers glo die chemikalieë werk hoofsaaklik in die maag en ingewande, maar hulle kan ook in die brein en senuweestelsel werk om naarheid te beheer.

[Funksie]

Gemmer is een van die gesondste (en heerlikste) speserye op die planeet. Dit is gelaai met voedingstowwe en bioaktiewe verbindings wat kragtige voordele vir jou liggaam en brein inhou. Hier is 11 gesondheidsvoordele van gemmer wat deur wetenskaplike navorsing ondersteun word.

1. Gemmer bevat Gingerol, 'n stof met kragtige medisinale eienskappe
2. Gemmer kan baie vorme van naarheid behandel, veral oggendnaarheid
3. Gemmer kan spierpyn en seerheid verminder
4. Die anti-inflammatoriese effekte kan help met osteoartritis
5. Gemmer kan bloedsuikers drasties verlaag en risikofaktore vir hartsiektes verbeter
6. Gemmer kan help om chroniese spysvertering te behandel
7. Gemmerpoeier kan menstruele pyn aansienlik verminder
8. Gemmer kan cholesterolvlakke verlaag
9. Gemmer bevat 'n stof wat kanker kan help voorkom
10. Gemmer kan breinfunksie verbeter en beskerm teen Alzheimer se siekte
11. Die aktiewe bestanddeel in gemmer kan help om infeksies te beveg

Die Stevia rebaudiana is algemeen bekend as Madhu Tulsi. Dit word wyd gekweek vir sy soet blare. Stevia en Sonneblom behoort tot die asteraceae-familie. Die soetkruid Stevia word 'n groot bron van natuurlike versoeter as 'n alternatief van suiker. Dit vervang vinnig die chemiese versoeter soos Splenda, Saccharine en Aspartaam. Die plant is inheems aan tropiese en subtropiese streke van Noord-Amerika en Suid-Amerika. Daar is ongeveer 240 spesies van Stevia Genus. Dit word wyd verbou in lande soos Brasilië, Colombia, Paraguay en Venezuela. In Venezuela word dit meer as 1500 jaar gebruik. Stevia-blare is 20-25 keer soeter as gewone suiker. Die uittreksel van stevia Rebaudioside-A is ongeveer 300-400 keer soeter as gewone suiker. Die soetheid van stevia het ook lank gevoel.
’n Goeie mark word binnelands sowel as internasionaal vir stevia ontwikkel. Dit is 'n straal van hoop vir die diabeet pasiënt. Aangesien dit 'n natuurlike bron van versoeter is. Dit word ook gebruik vir die behandeling van pasiënte met vetsug en hoë bloedsuiker. Daar is geen toename in suikervlak na die gebruik van stevia as versoeter as plaasvervanger van normale suiker nie. Vervanging en herplanting
Van die daaropvolgende jare sal sommige plante weens verskeie redes afsterf, hierdie gapings moet onmiddellik deur goed ontwikkelde saailinge gevul word. Afhangende van die grondtipe en bestuur sal die produktiwiteit na 5 jaar afneem en dit moet vervang word met nuwe plantasie.
Punjab, Haryana, Madhya Pardesh, Tamil Nadu……

Wat is BIOPOLIMER? Wat beteken BIOPOLIMER? BIOPOLIMER betekenis – BIOPOLIMER uitspraak – BIOPOLIMER definisie – BIOPOLIMER verduideliking – Hoe om BIOPOLIMER uit te spreek?

Bron: Wikipedia.org-artikel, aangepas onder https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/ lisensie.

Biopolimere is polimere wat deur lewende organismes geproduseer word; met ander woorde, hulle is polimeriese biomolekules. Aangesien dit polimere is, bevat biopolimere monomeriese eenhede wat kovalent gebind is om groter strukture te vorm. Daar is drie hoofklasse biopolimere, geklassifiseer volgens die monomere eenhede wat gebruik word en die struktuur van die biopolimeer wat gevorm word: polinukleotiede (RNA en DNA), wat lang polimere is wat uit 13 of meer nukleotiedmonomere bestaan; polipeptiede, wat kort polimere van aminosure is; en polisakkariede, wat dikwels lineêr-gebonde polimeriese koolhidraatstrukture is.

Sellulose is die mees algemene organiese verbinding en biopolimeer op aarde. Ongeveer 33 persent van alle plantmateriaal is sellulose. Die sellulose-inhoud van katoen is 90 persent, vir hout is dit 50 persent.

'n Groot bepalende verskil tussen biopolimere en sintetiese polimere kan in hul strukture gevind word. Alle polimere word gemaak van herhalende eenhede wat monomere genoem word. Biopolimere het dikwels 'n goed gedefinieerde struktuur, alhoewel dit nie 'n bepalende eienskap is nie (byvoorbeeld: lignosellulose): Die presiese chemiese samestelling en die volgorde waarin hierdie eenhede gerangskik is, word die primêre struktuur genoem, in die geval van proteïene. Baie biopolimere vou spontaan in kenmerkende kompakte vorms (sien ook "proteïenvouing" asook sekondêre struktuur en tersiêre struktuur), wat hul biologiese funksies bepaal en op 'n ingewikkelde wyse van hul primêre strukture afhanklik is. Strukturele biologie is die studie van die strukturele eienskappe van die biopolimere. Daarteenoor het die meeste sintetiese polimere baie eenvoudiger en meer ewekansige (of stogastiese) strukture. Hierdie feit lei tot 'n molekulêre massaverspreiding wat in biopolimere ontbreek. Trouens, aangesien hul sintese deur 'n sjabloongerigte proses in die meeste in vivo-stelsels beheer word, is alle biopolimere van 'n tipe (sê een spesifieke proteïen) almal eenders: hulle bevat almal die soortgelyke volgordes en getalle monomere en het dus almal die dieselfde massa. Hierdie verskynsel word monodispersiteit genoem in teenstelling met die polidispersiteit wat in sintetiese polimere voorkom. As gevolg hiervan het biopolimere 'n polidispersiteitsindeks van 1.

Die konvensie vir 'n polipeptied is om sy samestellende aminosuurresidue te lys soos hulle vanaf die aminoterminus na die karboksielsuurterminus voorkom. Die aminosuurreste word altyd deur peptiedbindings verbind. Proteïen, hoewel dit in die omgangstaal gebruik word om na enige polipeptied te verwys, verwys na groter of ten volle funksionele vorms en kan uit verskeie polipeptiedkettings sowel as enkelkettings bestaan. Proteïene kan ook aangepas word om nie-peptiedkomponente, soos sakkariedkettings en lipiede, in te sluit.

Die konvensie vir 'n nukleïensuurvolgorde is om die nukleotiede te lys soos hulle voorkom vanaf die 5'-punt tot die 3'-punt van die polimeerketting, waar 5' en 3' verwys na die nommering van koolstofstowwe rondom die ribose-ring wat deelneem aan die vorming van die fosfaatdiester bindings van die ketting. So 'n volgorde word die primêre struktuur van die biopolimeer genoem.

Suiker-gebaseerde biopolimere is dikwels moeilik met betrekking tot konvensie. Suikerpolimere kan lineêr of vertakt wees en word tipies met glikosidiese bindings verbind. Die presiese plasing van die binding kan verskil, en die oriëntasie van die skakelende funksionele groepe is ook belangrik, wat lei tot ?- en ß-glikosidiese bindings met nommering wat definitief is van die skakelkoolstowwe se ligging in die ring. Daarbenewens kan baie sakkariedeenhede verskeie chemiese modifikasies ondergaan, soos aminering, en kan selfs dele van ander molekules, soos glikoproteïene, vorm.