[Λατινική ονομασία] Ανορθωμένοι στόχοι L

[Plant Source] fromChinal

[Προδιαγραφές] 5%~90%

[Εμφάνιση] Πορτοκαλί Κίτρινη λεπτή σκόνη

Μέρος φυτού που χρησιμοποιείται: Λουλούδι

[Μέγεθος σωματιδίων] 80 Mesh

[Απώλεια κατά το στέγνωμα] ≤5,0%

[Heavy Metal] ≤10PPM

[Αποθήκευση] Αποθηκεύστε σε δροσερό και στεγνό χώρο, μακριά από το άμεσο φως και τη θερμότητα.

[Διάρκεια ζωής] 24 Μήνες

[Πακέτο] Συσκευασμένο σε χάρτινα τύμπανα και δύο πλαστικές σακούλες μέσα.

[Καθαρό βάρος] 25 κιλά/τύμπανο

Εισαγωγή

Το άνθος του κατιφέ ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων και των tagetes erecta. Είναι ένα ετήσιο βότανο και φυτεύεται ευρέως σε Heilungkiang, Jilin, Εσωτερική Μογγολία, Shanxi, Yunnan κ.λπ. Ο κατιφές που χρησιμοποιήσαμε προέρχεται από την επαρχία Yunnan. Με βάση την τοπική κατάσταση του ειδικού εδαφικού περιβάλλοντος και των συνθηκών φωτισμού, ο τοπικός κατιφός έχει χαρακτηριστικά όπως γρήγορη ανάπτυξη, μεγάλη περίοδος ανθοφορίας, υψηλή παραγωγική ικανότητα και επαρκή ποιότητα. Έτσι, η σταθερή παροχή πρώτων υλών, η υψηλή απόδοση και η μείωση του κόστους μπορεί να είναι εγγυημένη.

Λειτουργία προϊόντων

1) Προστατέψτε το δέρμα από την επιβλαβή ηλιακή ακτινοβολία.

2) Προστατέψτε το δέρμα μειώνοντας τον κίνδυνο εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

3) Πρόληψη καρδιοπάθειας και καρκίνου και αντίσταση στην αρτηριοσκλήρωση.

4) Αποτρέψτε τον αμφιβληστροειδή από την οξείδωση όταν απορροφά το φως

5).Αντικαρκινική και πρόληψη της διάχυσης των καρκινικών κυττάρων

6) Προωθήστε την υγεία των ματιών

Χρήση

(1) Εφαρμόζεται στον τομέα των φαρμακευτικών προϊόντων υγειονομικής περίθαλψης, χρησιμοποιείται κυρίως σε προϊόντα φροντίδας της όρασης για την ανακούφιση της οπτικής κόπωσης, την πρόληψη της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας και την προστασία της υγείας των ματιών

(2) Εφαρμόζεται στα καλλυντικά, χρησιμοποιείται κυρίως για τη λεύκανση, την αντιρυτιδική και την υπεριώδη προστασία.

Η ξυλιτόλη μειώνει την πλάκα,
Καταπολεμά την τερηδόνα και την τερηδόνα,
Επανοργανώνει το σμάλτο των δοντιών,
Καταπολεμά και προλαμβάνει τις λοιμώξεις του αυτιού,
Είναι ασφαλές για διαβητικούς και υπογλυκαιμικούς,
Έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη 7,
Έχει 40% λιγότερες θερμίδες από τη ζάχαρη,
Αναστέλλει τα βακτήρια,
Μειώνει την ανάπτυξη της ζύμης και την candida albicans,
Ενισχύει τους προστατευτικούς παράγοντες στο σάλιο,
Ελάχιστη επίδραση στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα,
Μειώνει τον χρόνο επαφής με το σάκχαρο στα δόντια…

Πολλές μελέτες που έγιναν στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έχουν αποδείξει κλινικά τα οδοντικά πλεονεκτήματα της ξυλιτόλης, αλλά πώς λειτουργεί; Εδώ είναι μια σύντομη εξήγηση: βακτήρια Streptococcus mutans. (S. mutans) είναι η κύρια αιτία της τερηδόνας. Το S. mutans είναι ένα κοινό βακτήριο που ζει στην πλάκα που συσσωρεύεται συνεχώς στα δόντια μας. Αυτό το βακτήριο ζυμώνει τη ζάχαρη και τους υδατάνθρακες από τη διατροφή μας. Ένα υποπροϊόν της ζύμωσης είναι ένα οξύ που διαβρώνει το προστατευτικό σμάλτο των δοντιών και σχηματίζει κοιλότητες. Ωστόσο, έχει ανακαλυφθεί ότι το S. mutans δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει την ξυλιτόλη, επομένως η ζύμωση και η παραγωγή οξέος διακόπτεται. Καθώς τα βακτήρια εκτέθηκαν σε περισσότερη ξυλιτόλη με την πάροδο του χρόνου, ο αριθμός τους μειώθηκε και έγιναν λιγότερο επιθετικά. Έτσι, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν περισσότερη ξυλιτόλη αντί της ζάχαρης μειώνουν τα επίπεδα βακτηρίων του στόματος και αντιμετωπίζουν πολύ λιγότερη πλάκα, τερηδόνα και τερηδόνα. Δεδομένου ότι αυτά τα βακτήρια δεν είναι πλέον σε θέση να ζουν στο στόμα, ξεπλένονται στο λαιμό με το σάλιο και πεθαίνουν με άθλιο θάνατο στην πλημμύρα των στομαχικών ενζύμων και οξέων. Έχει αποδειχθεί κλινικά ότι η ξυλιτόλη βοηθά στην επαναμεταλλοποίηση του σμάλτου των δοντιών. Το σμάλτο των δοντιών είναι το σκληρό στρώμα που προστατεύει τα δόντια από επιβλαβείς ουσίες όπως η ζάχαρη και τα οξέα.
Άλλες μελέτες έχουν αποδείξει κλινικά ότι οκτώ γραμμάρια ημερήσιας από του στόματος χρήσης ξυλιτόλης μειώνουν την εμφάνιση οξείας μέσης ωτίτιδας (AOM) ή λοιμώξεων του αυτιού κατά 40%. Επίσης, το αγέννητο μωρό επωφελείται επίσης από την κατανάλωση ξυλιτόλης της μητέρας. Άλλοι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, χρησιμοποιώντας κουνέλια, βρήκαν μια συσχέτιση μεταξύ της κακής οδοντικής υγείας και της υψηλής αρτηριακής πίεσης και της στεφανιαίας πήξης που οδηγεί σε καρδιακή προσβολή. Τα αποτελέσματα πρέπει ακόμη να επιβεβαιωθούν στους ανθρώπους. Ερευνητές στο State University of New York-Buffalo σε μια νέα μελέτη διαπίστωσαν ότι τα άτομα με κακή οδοντική υγεία είχαν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο εμφυσήματος και άλλων πνευμονικών παθήσεων. Όσο χειρότερη είναι η οδοντική υγεία του ατόμου, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος. Τα μικρόβια και τα βακτήρια στο σάλιο ταξιδεύουν μέσω του λαιμού στην επένδυση των πνευμόνων, καθιστώντας τον πιο ευαίσθητο σε μόλυνση από κοινά μικρόβια του αναπνευστικού.

Το βότανο, STEVIA rebaudiana, έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες από τους Ινδιάνους Γκουαρανί της Παραγουάης, οι οποίοι είχαν πολλά ονόματα για το φυτό, αρκετά από τα οποία είναι Kaa'-he-E, Caa'-ehe ή Ca-a-yupe- όλα . που αναφέρεται στο γλυκό φύλλο ή φύλλο μελιού. Είναι κοινώς γνωστό στη Νότια Αμερική ως yerba dulce που σημαίνει γλυκό βότανο. Οι Guarani χρησιμοποιούσαν τη στέβια διατροφικά και φαρμακευτικά. Το φυτό ήρθε στην προσοχή του υπόλοιπου κόσμου όταν ο Νοτιοαμερικανός φυσιοδίφης, Bertoni, «ανακάλυψε» το φυτό στα τέλη του 1800. Μετά την αναφορά του. το βότανο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από βοτανολόγους στην Παραγουάη. Το πιο εμφανές και αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της στέβιας είναι η γλυκιά γεύση της. Ωστόσο, η γλυκιά γεύση δεν οφείλεται σε μόρια με βάση τους υδατάνθρακες, αλλά σε πολλά μόρια που δεν περιέχουν θερμίδες που ονομάζονται γλυκοσίδες. Άτομα που δεν μπορούν να ανεχθούν τη ζάχαρη ή άλλα γλυκαντικά μπορούν να χρησιμοποιήσουν στέβια. Το πρώτο μόριο γλυκοσίδης απομονώθηκε από τη στέβια το 1931 από δύο Γάλλους χημικούς που ονομάζονταν Bridel και Lavieille και ονομάστηκε stevioside. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, οι ελλείψεις ζάχαρης ώθησαν την Αγγλία να ξεκινήσει έρευνα για τη στέβια για χρήση ως γλυκαντικό. Η καλλιέργεια ξεκίνησε υπό τη διεύθυνση των Βασιλικών Βοτανικών Κήπων στο Kew, αλλά το έργο «εγκαταλείφθηκε στον απόηχο του πολέμου. Η Ιαπωνία άρχισε να καλλιεργεί στέβια σε θερμοκήπια τη δεκαετία του 1950. Από τη δεκαετία του 1970, η Ιαπωνία άρχισε να χρησιμοποιεί εμπορικά τη στέβια και σήμερα είναι οι μεγαλύτεροι χρήστες του εκχυλίσματος, το οποίο έχει καταλάβει το 50% της βιομηχανίας γλυκαντικών της Ιαπωνίας. Άλλες πτυχές της στέβιας τραβούν την προσοχή των ανθρώπων. Το βότανο πωλείται σε ορισμένες χώρες της Νότιας Αμερικής για να βοηθήσει τους διαβητικούς και τους υπογλυκαιμικούς. Έρευνες έχουν δείξει ότι ένα συμπύκνωμα ολόκληρων φύλλων έχει ρυθμιστική δράση στο πάγκρεας και βοηθά στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η στέβια είναι επομένως χρήσιμη σε άτομα με διαβήτη, υπογλυκαιμία και καντιντίαση. Άλλες παραδοσιακές χρήσεις της στέβιας είναι: μειώνει την αυξημένη αρτηριακή πίεση (υπέρταση), πεπτικό βοήθημα που επίσης μειώνει τα αέρια και την οξύτητα του στομάχου και για την παχυσαρκία. Το βότανο δρα ως γενικό τονωτικό που αυξάνει τα επίπεδα ενέργειας και την πνευματική οξύτητα. Η στέβια έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή βακτηρίων που προκαλούν ασθένειες των ούλων και τερηδόνα, καθιστώντας την εξαιρετική προσθήκη σε οδοντόκρεμες και στοματικά διαλύματα. Πολλοί άνθρωποι έχουν αναφέρει βελτίωση της στοματικής τους υγείας μετά την προσθήκη συμπυκνώματος στέβιας στην οδοντόκρεμα τους και τη χρήση της, αραιωμένης σε νερό, ως καθημερινό στοματικό διάλυμα.