[نام لاتین]سیلیبوم ماریانوس جی.

[منبع گیاهی] دانه خشک شده Silybum marianum G.

[مشخصات] Silymarin 80% UV & Silybin+Isosilybin 30% HPLC

[ظاهر] پودر زرد روشن

[اندازه ذرات] مش 80

[تلفات هنگام خشک شدن] 5.0٪ پوند

[هی متال] 10 پوند پی پی ام

[حلال های استخراج] اتانول

[میکروب] تعداد صفحات هوازی کل: 1000 پوند CFU/G

مخمر و قالب: 100 پوند CFU/G

[ذخیره سازی] در محل خنک و خشک نگهداری شود، دور از نور و حرارت مستقیم نگهداری شود.

[مدت ماندگاری] 24 ماه

[بسته] بسته بندی شده در طبل های کاغذی و دو کیسه پلاستیکی در داخل. وزن خالص: 25 کیلوگرم / درام

[خار مریم چیست]

خار مریم گیاهی منحصر به فرد است که حاوی ترکیبی طبیعی به نام سیلیمارین است. سیلیمارین مانند هیچ ماده مغذی دیگری که در حال حاضر شناخته شده نیست، کبد را تغذیه می کند. کبد به عنوان فیلتر بدن عمل می کند که دائماً بدن را پاک می کند تا از شما در برابر سموم محافظت کند.

با گذشت زمان، این سموم می توانند در کبد جمع شوند. خواص آنتی اکسیدانی قوی خار مریم و فعالیت های جوان کننده به قوی و سالم نگه داشتن کبد کمک می کند.

[تابع]
1، آزمایشات سم شناسی نشان داد که: اثرات قوی محافظت از غشای سلولی کبد، در کاربرد بالینی، خار مریم

عصاره نتایج خوبی برای درمان هپاتیت حاد و مزمن، سیروز کبدی و انواع آسیب های سمی کبدی و غیره دارد.
2، عصاره خار مریم به طور قابل توجهی عملکرد کبد بیماران مبتلا به علائم هپاتیت را بهبود می بخشد.

3، کاربردهای بالینی: برای درمان هپاتیت حاد و مزمن، سیروز، مسمومیت کبد و سایر بیماری ها.

بهتر از چای سبز

چای سبز اغلب به‌عنوان قوطی نوشیدنی برای کاهش وزن شناخته می‌شود، و به یک معنا می‌تواند در رژیم غذایی کم کالری مفید باشد، اما این خواص بسیار زیاد و متنوع هستند که فهرست کردن همه آن‌ها به یکی از راهنماهای ما نیاز دارد! هر آنچه را که باید در مورد چای سبز بدانید کشف کنید، شاهزاده آسیا، فقط بخوانید!

در آسیا و ژاپن، چای سبز بیشترین نوشیدنی است و در سال های اخیر در ایتالیا رواج یافته است. بنابراین می‌دانیم که آیا واقعاً درست است که چای سبز خواص جادویی دارد و همه ما را شفا می‌دهد؟

داستان چای سبز

چای سبز از جوانه‌ها و برگ‌های جوان گیاهی به نام Camelia sinensis (متعلق به بال خانواده چای سبز)، درختی بومی برمه و در هند، ژاپن، چین، آمریکای جنوبی و آفریقا کشت می‌شود. منشا آن در زمان گم شده است. گفته می شود که در چین در سال 2700 قبل از میلاد امپراتور شن نونگ اولین نوشیدنی چای سبز بود.

از قرن دوم پس از میلاد، برخی متون پزشکی فواید مصرف این نوشیدنی را گزارش کردند و ایسای موناکوی ژاپنی در سال 1211 پس از میلاد کتاب «نوشیدن چای سالم را حفظ کنید» نوشت که چای دارویی معجزه آسا برای حفظ سلامتی است. قدرت فوق العاده برای افزایش عمر در قرن یازدهم، کاوشگران اروپایی که این دمنوش را امتحان کردند، برای مبارزه با تب، سردرد، درد مفاصل و سوزش سر دل، فوایدی به دست آوردند.

شناسنامه چای سبز

برگ های چای سبز در حدود 4000 سال قدمت دارد و همواره به عنوان یک ناقل سلامت شناخته شده است. برای اینکه این محصول را چای نامید، باید از برگ های گیاه کاملیا سیننسیس، گیاه چای همیشه سبز تهیه شود. تفاوت آن با سایر انواع چای نه به خاطر برگ‌هایی است که همیشه از یک گیاه منشا می‌گیرند، بلکه از روش فرآوری آن است. در چای سبز برگ‌ها با حرارت کم خشک می‌شوند و مانند سایر انواع چای به تخمیر نمی‌رسند.

در ژاپن پرکاربردترین روش تولید شامل اکسیداز برگها است که در نتیجه رنگ سبز روشن باقی می ماند. در عمل، برگهای تازه را بخارپز کرده و بلافاصله پس از آن خشک می کنند. این به شما این امکان را می دهد که آنزیم های اکسیدان و برگ های دست نخورده پلی فنول ها را که فعال ترین مواد شیمیایی موجود در چای سبز هستند که دارای قدرت های مفیدی هستند، وارد عمل نکنید.

در میان پلی فنل های متعدد، کاتچین ها وجود دارند که به جوان نگه داشتن بدن کمک می کنند.

برگ های چای سبز همچنین حاوی کافئین (20 تا 30 میلی گرم در هر فنجان)، سوستانز معطر، ویتامین ها (C، B، E، K)، بتاکاروتن و مواد معدنی (روی، منگنز، پتاسیم و منیزیم) است.