[نام محصولات] بلوک بره موم، بره موم خالص، بره موم خام

[مشخصات] محتوای بره موم 90٪، 95٪

[ویژگی کلی]

1. آنتی بیوتیک کم

2. PAH های کم، می توانند 76/769/EEC/German:LMBG را تایید کنند.

3. ارگانیک دارای گواهی ECOCERT، مطابق با استاندارد ارگانیک EOS و NOP.

4. بره موم طبیعی خالص.

5. محتوای بالای فلاون ها.

6. دمای پایین استخراج شده، حفظ فعالیت بالا از تمام مواد مغذی.

[بسته بندی]
1. 1 کیلوگرم / کیسه فویل آلومینیومی، 20 کیلوگرم / کارتن.

[نحوه دریافت آن]

ابتدا بره موم خام را از کندوهای زنبور عسل جمع آوری می کنیم سپس با دمای پایین با اتانول استخراج می کنیم. فیلتر و کنسانتره، بلوک بره موم خالص را در 90٪ تا 95٪ دریافت می کنیم.

[معرفی]

بره موم از ماده ای مانند رزین طبیعی بدست می آید که توسط زنبورهای عسل از ترشحات شاخه ها و جوانه های گیاهان جمع آوری می شود. گرده و سایر مواد آلی مطالعات نشان داده است که منبع رزین بره موم در مواد دارای سه نوع است: زنبورها جمع آوری مایعات ترشح شده از گیاهان، ترشح درون تنی متابولیسم زنبور عسل و دخالت در فرآیند تشکیل مواد.

ما می توانیم عصاره بره موم را با درجه غذایی و دارویی عرضه کنیم. مواد اولیه از بره موم درجه مواد غذایی غیر آلاینده تهیه شده است. عصاره بره موم از بره موم درجه بالا ساخته شده است. مواد موثره بره موم را در طول فرآیند استخراج در دمای پایین ثابت، حذف مواد بی فایده و استریل کردن حفظ می کند.

[تابع]

بره موم یک محصول طبیعی است که توسط زنبور عسل مخلوط با گلوتین و ترشح آن فرآوری می شود.

بره موم حاوی بیش از 20 نوع فلاونوئید مفید، ویتامین‌های غنی، آنزیم‌ها، اسیدهای آمینه و سایر عناصر ریز و غیره است. بره موم به دلیل داشتن مواد مغذی ارزشمند، طلای بنفش نامیده می‌شود.

بره موم می تواند رادیکال های آزاد را حذف کند، قند خون و چربی خون را کاهش دهد، رگ های خونی را نرم کند، گردش خون را بهبود بخشد، ایمنی را تقویت کند، ضد باکتری و ضد سرطان باشد.

استویا در مناطق مرتفع در آب و هوای نیمه گرمسیری بهترین رشد را دارد. در جاهای دیگر می توان آن را به صورت یکساله پرورش داد. این گیاه خاکی با بافت سبک و با زهکشی خوب را ترجیح می دهد که مواد آلی به آن اضافه شده باشد. به آب کافی نیاز دارد تا خاک به طور مداوم مرطوب باشد، اما خیس نباشد. در آب و هوای گرم و آفتابی بهترین عملکرد را در نیمه سایه دارد. تکثیر از بذر کاشته شده در بهار است، اما سرعت جوانه‌زنی می‌تواند کم باشد، انتظار می‌رود نیمی از بذرهای کاشته شده جوانه نزنند. پس از برطرف شدن خطر یخبندان، نهال ها را بکارید. بهتر است برگها درست قبل از گلدهی برداشت شوند. گیاهان همچنین از قلمه‌ها رشد می‌کنند که بهتر است در اواخر زمستان گرفته شوند. غلظت استویوزید در برگ‌های استویا زمانی که گیاهان تحت شرایط روز طولانی رشد می‌کنند افزایش می‌یابد. در حالی که کشت استویا در مقیاس بزرگ، می‌تواند در خاک قرمز خوب زهکشی شده و خاک لومی شنی. خاک باید در محدوده PH 6.5-7.5 باشد. برای پرورش این گیاه باید از خاک های شور خودداری کرد.

استویا را می توان با موفقیت در تمام طول سال در سرتاسر هند کشت کرد و انتظار می رود مناطقی که بارش برف می بارد، یا دمای هوا در زمستان به زیر 5 درجه سانتیگراد می رسد. اگر دمای بالای تابستان قبلاً در کشت لحاظ شده باشد، در واقع دمای تابستان روی این گیاه تأثیر نمی گذارد. از آنجایی که سرعت جوانه زنی بذر بسیار ضعیف است، به صورت رویشی تکثیر می شود. اگرچه از قلمه های ساقه برای کشت بافت رویشی گیاهان استفاده می شود، ثابت شده است که بهترین ماده کاشت برای استویا است. گیاهان کشت بافت استویا از نظر ژنتیکی خالص، عاری از عوامل بیماری زا و دارای بنیه عالی هستند. گیاهان کشت بافت را می توان در طول سال کاشت، انتظار می رود در اوج تابستان. تراکم کاشت ایده آل 40000 بوته در هکتار با فاصله 25×40 سانتی متر در سیستم بستر مرتفع است. خاک را می توان با پانسمان اباسال به میزان 25 تن کود دامی به خوبی پوسیده در هکتار غنی کرد.

نوع خاک
استویا به زهکشی بسیار خوب نیاز دارد هر خاکی که رطوبت را برای مدت زمان طولانی حفظ کند برای کشت استویا نامناسب است و باید از مصرف آن اجتناب کرد. خاک قرمز و خاک لومی شنی با pH 6-7 بهترین برای کشت استویا هستند.

آماده سازی تخت مرتفع
ایجاد بسترهای مرتفع اقتصادی ترین راه برای رشد استویا است. تخت برافراشته باید 15 سانتی متر ارتفاع و 60 سانتی متر عرض داشته باشد. فاصله هر بوته 23 سانتی متر این باعث می شود جمعیت گیاهی در حدود 40000 در هر هکتار باشد.

مواد کاشت
اساساً دو گزینه برای ضرب وجود دارد. اول کشت بافت و دوم برش ساقه. کشت بافت بهترین گزینه است، اما بسیاری از کشاورزان وسوسه می شوند تا روش برش ساقه را برای تکثیر امتحان کنند. طبق تجربه عملی، تولید قلمه ساقه گاهی گرانتر از کشت بافت است، زیرا میزان موفقیت در استقرار قلمه ساقه بسیار کم است، حداقل 25 هفته طول می کشد تا قلمه ساقه در ریشه های تغذیه مناسب برای پیوند (جوان تر) رشد کند. پیوند قلمه های ساقه بیش از 50 درصد مرگ و میر را در چند هفته اول پیوند در مزرعه اصلی نشان داده است.

برداشت
یکی دیگر از جنبه های مهم برداشت، زمان برداشت است. لازم به ذکر است که در هیچ مقطع زمانی نباید به گیاهان اجازه گل دهی داده شود زیرا پس از گلدهی به گل می رسنداستویوزید درصد به سرعت کاهش می یابد و برگ ها غیرقابل فروش می شوند. برگ ها را با چیدن به مقدار کم برداشت می کنند و یا کل بوته را با شاخه های کناری جدا می کنند و در فاصله 10 تا 15 سانتی متری از پایه قرار می گیرند. اولین برداشت را می توان چهار تا پنج ماه پس از کاشت انجام داد. برداشت بعدی را می توان هر سه ماه یکبار، به مدت پنج سال متوالی انجام داد. تا زمان گلدهی گیاه حداکثر شیرین کننده موجود در برگ است. درست قبل از گلدهی باید گیاه را به طور کامل در فاصله 10 سانتی متری از زمین قطع کرد. تراز جدید برگ ها از اینجا جوانه می زند. گیاه جدید سه ماه دیگر دوباره آماده برداشت می شود. این گیاه سالانه حدود 3000 کیلوگرم برگ خشک از یک هکتار مزرعه تولید می کند. برداشت باید تا حد امکان دیر انجام شود، زیرا دمای خنک پاییز و روزهای کوتاه تر باعث تشدید شیرینی گیاهان می شود زیرا آنها به حالت زایشی تبدیل می شوند.

باز کردن شیرینی در برداشت شما
پس از برداشت همه برگها، باید آنها را خشک کرد. این میتواند باشد
روی یک شبکه انجام شد. فرآیند خشک کردن فرآیندی نیست که به گرمای بیش از حد نیاز داشته باشد، مهمتر از آن گردش هوا خوب است. در یک روز پاییزی نسبتاً گرم، محصول استویا را می توان به سرعت در حدود 12 ساعت در زیر نور آفتاب کامل خشک کرد. (زمان های خشک شدن بیشتر از آن، محتوای استویوزید محصول نهایی را کاهش می دهد.)
له کردن برگ های خشک آخرین مرحله در آزادسازی قدرت شیرین کنندگی استویا است. را
برگ های خشک شده را پودر کرده، الک می کنند و پودر ریز آن را در ظروف نگهداری می کنند. این کار را می توان با دست یا برای تأثیر بیشتر در آسیاب قهوه یا مخلوط کن مخصوص گیاهان انجام داد.

وب سایت: https://www.natureherbs.org | www.natureherbs.co
ایمیل: natureherbs@ymail.com
واتساپ: +91 841 888 5555
Skype: nature.herbs

این ویدیو در مورد پلی ساکاریدها توضیح می دهد، اینها زنجیره های طولانی قند هستند. آنها رشته هایی هستند که حاوی مونوساکاریدهای مختلف به عنوان بلوک های سازنده هستند. سلولز، نشاسته و گلیکوژن اشکال متفاوتی از پلی ساکاریدها هستند.