[نام لاتین] Zingiber Officinalis

[مشخصات] زنجبیل 5.0٪

[ظاهر] پودر زرد روشن

قسمت مورد استفاده گیاه: ریشه

[اندازه ذرات] 80 Mesh

[تلفات هنگام خشک شدن] ≤5.0٪

[هی متال] ≤10PPM

[ذخیره سازی] در محل خنک و خشک نگهداری شود، دور از نور مستقیم و گرما نگهداری شود.

[مدت ماندگاری] 24 ماه

[بسته] بسته بندی شده در طبل های کاغذی و دو کیسه پلاستیکی در داخل.

[وزن خالص] 25 کیلوگرم/درام

[زنجبیل چیست؟]

زنجبیل گیاهی با ساقه های برگ دار و گل های سبز مایل به زرد است. ادویه زنجبیل از ریشه گیاه می آید. زنجبیل بومی مناطق گرمتر آسیا مانند چین، ژاپن و هند است، اما اکنون در بخش‌هایی از آمریکای جنوبی و آفریقا کشت می‌شود. همچنین اکنون در خاورمیانه برای استفاده به عنوان دارو و غذا کشت می شود.

[چگونه کار می کند؟]

زنجبیل حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است حالت تهوع و التهاب را کاهش دهد. محققان بر این باورند که این مواد شیمیایی عمدتاً در معده و روده کار می کنند، اما ممکن است در مغز و سیستم عصبی برای کنترل حالت تهوع نیز کار کنند.

[تابع]

زنجبیل یکی از سالم‌ترین (و خوشمزه‌ترین) ادویه‌های روی کره زمین است. این ادویه سرشار از مواد مغذی و ترکیبات زیست فعال است که فواید قدرتمندی برای بدن و مغز شما دارد.

1. زنجبیل حاوی جینجرول است، ماده ای با خواص دارویی قوی
2. زنجبیل می تواند بسیاری از انواع حالت تهوع، به خصوص تهوع صبحگاهی را درمان کند
3. زنجبیل ممکن است درد و درد عضلانی را کاهش دهد
4. اثرات ضد التهابی می تواند به آرتروز کمک کند
5. زنجبیل ممکن است قند خون را به شدت کاهش دهد و عوامل خطر بیماری قلبی را بهبود بخشد
6. زنجبیل می تواند به درمان سوء هاضمه مزمن کمک کند
7. پودر زنجبیل ممکن است به طور قابل توجهی درد قاعدگی را کاهش دهد
8. زنجبیل ممکن است سطح کلسترول را کاهش دهد
9. زنجبیل حاوی ماده ای است که ممکن است به پیشگیری از سرطان کمک کند
10. زنجبیل ممکن است عملکرد مغز را بهبود بخشد و در برابر بیماری آلزایمر محافظت کند
11. ماده فعال موجود در زنجبیل می تواند به مبارزه با عفونت کمک کند

گیاه Stevia rebaudiana معمولا به عنوان مادهو تولسی شناخته می شود. این به طور گسترده ای برای برگ های شیرین آن رشد می کند. استویا و آفتابگردان از خانواده asteraceae هستند. گیاه شیرین استویا در حال تبدیل شدن به منبع اصلی شیرین کننده طبیعی به عنوان جایگزین قند است. این گیاه به سرعت جایگزین شیرین کننده های شیمیایی مانند Splenda، Saccharine و Aspartame می شود. این گیاه بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی است. نزدیک به 240 گونه از جنس استویا وجود دارد. این گیاه به طور گسترده در کشورهایی مانند برزیل، کلمبیا، پاراگوئه و ونزوئلا رشد می کند. در ونزوئلا بیش از 1500 سال از آن استفاده می شود. برگ های استویا 20 تا 25 برابر شیرین تر از قند معمولی است. عصاره استویا Rebaudioside-A حدود 300-400 برابر شیرین تر از قند معمولی است. شیرینی استویا نیز برای مدت طولانی احساس می شود.
بازار خوبی برای استویا در داخل و همچنین بین المللی در حال توسعه است. این یک شعاع امید برای بیمار دیابتی است. زیرا منبع طبیعی شیرین کننده است. همچنین برای درمان افراد مبتلا به چاقی و قند خون بالا استفاده می شود. پس از مصرف استویا به عنوان شیرین کننده به عنوان جایگزین قند معمولی، سطح قند افزایش نمی یابد. جایگزینی و کاشت مجدد
از سال‌های بعد، برخی از گیاهان به دلایل مختلف از بین می‌روند، این شکاف‌ها باید بلافاصله با نهال‌های توسعه‌یافته پر شوند. بسته به نوع خاک و مدیریت، بهره‌وری پس از 5 سال کاهش می‌یابد و باید با کاشت جدید جایگزین شود.
پنجاب، هاریانا، مادهیا پردش، تامیل نادو……

بیوپلیمر چیست؟ BIOPOLYMER به چه معناست؟ معنی BIOPOLYMER – تلفظ BIOPOLYMER – تعریف BIOPOLYMER – توضیح BIOPOLYMER – چگونه BIOPOLYMER را تلفظ کنیم؟

منبع: مقاله Wikipedia.org، اقتباس شده تحت مجوز https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/.

بیوپلیمرها پلیمرهایی هستند که توسط موجودات زنده تولید می شوند. به عبارت دیگر، آنها بیومولکول های پلیمری هستند. از آنجایی که پلیمرهای زیستی پلیمری هستند، دارای واحدهای مونومری هستند که به صورت کووالانسی پیوند خورده اند تا ساختارهای بزرگتری را تشکیل دهند. سه دسته اصلی از پلیمرهای زیستی وجود دارد که بر اساس واحدهای مونومر مورد استفاده و ساختار بیوپلیمر تشکیل شده طبقه بندی می شوند: پلی نوکلئوتیدها (RNA و DNA)، که پلیمرهای بلندی هستند که از 13 یا بیشتر مونومر نوکلئوتیدی تشکیل شده اند. پلی پپتیدها که پلیمرهای کوتاه اسیدهای آمینه هستند. و پلی ساکاریدها که اغلب ساختارهای کربوهیدرات پلیمری با پیوند خطی هستند.

سلولز رایج ترین ترکیب آلی و بیوپلیمر روی زمین است. حدود 33 درصد از کل مواد گیاهی را سلولز تشکیل می دهد. محتوای سلولز پنبه 90 درصد و برای چوب 50 درصد است.

تفاوت اصلی بین پلیمرهای زیستی و پلیمرهای مصنوعی را می توان در ساختار آنها یافت. همه پلیمرها از واحدهای تکراری به نام مونومر ساخته شده اند. بیوپلیمرها اغلب ساختار مشخصی دارند، اگرچه این یک مشخصه تعیین کننده نیست (مثال: لیگنوسلولز): ترکیب شیمیایی دقیق و ترتیبی که این واحدها در آن چیده شده اند، در مورد پروتئین ها ساختار اولیه نامیده می شود. بسیاری از پلیمرهای زیستی به طور خود به خود به شکل‌های فشرده تا می‌شوند (همچنین به «تاخوردگی پروتئین» و همچنین ساختار ثانویه و ساختار ثالث مراجعه کنید)، که عملکردهای بیولوژیکی آنها را تعیین می‌کند و به روشی پیچیده به ساختارهای اولیه آنها بستگی دارد. زیست شناسی ساختاری مطالعه خواص ساختاری پلیمرهای زیستی است. در مقابل، بیشتر پلیمرهای مصنوعی ساختار بسیار ساده‌تر و تصادفی‌تری (یا تصادفی) دارند. این واقعیت منجر به توزیع جرم مولکولی می شود که در بیوپلیمرها وجود ندارد. در واقع، از آنجایی که سنتز آنها در اکثر سیستم‌های in vivo توسط یک فرآیند الگو کنترل می‌شود، همه بیوپلیمرهای یک نوع (مثلاً یک پروتئین خاص) همگی شبیه به هم هستند: همه آنها حاوی توالی‌ها و تعداد مونومرهای مشابه هستند و بنابراین همه دارای همان جرم این پدیده را بر خلاف چند پراکندگی در پلیمرهای مصنوعی، تک پراکندگی می نامند. در نتیجه، پلیمرهای زیستی دارای شاخص پراکندگی 1 هستند.

قرارداد یک پلی پپتید این است که بقایای اسید آمینه تشکیل دهنده آن را همانطور که از انتهای آمینه تا انتهای اسید کربوکسیلیک رخ می دهد، فهرست کند. بقایای اسید آمینه همیشه با پیوندهای پپتیدی به هم متصل می شوند. پروتئین، اگرچه به صورت محاوره ای برای اشاره به هر پلی پپتیدی استفاده می شود، به اشکال بزرگتر یا کاملاً کاربردی اشاره دارد و می تواند از چندین زنجیره پلی پپتیدی و همچنین زنجیره های منفرد تشکیل شود. پروتئین ها همچنین می توانند برای شامل اجزای غیر پپتیدی مانند زنجیره های ساکارید و لیپیدها اصلاح شوند.

قرارداد توالی اسید نوکلئیک این است که نوکلئوتیدها را از انتهای 5 تا انتهای 3 زنجیره پلیمری فهرست کنیم، جایی که 5 و 3 به شماره‌گذاری کربن‌های اطراف حلقه ریبوز اشاره دارد که در شکل‌گیری شرکت می‌کنند. پیوندهای دی استر فسفات زنجیره چنین توالی ساختار اولیه بیوپلیمر نامیده می شود.

پلیمرهای زیستی مبتنی بر قند اغلب از نظر قراردادی مشکل هستند. پلیمرهای قند می توانند خطی یا شاخه ای باشند و معمولاً با پیوندهای گلیکوزیدی به هم متصل می شوند. محل دقیق پیوند می تواند متفاوت باشد، و جهت گیری گروه های عاملی پیوند دهنده نیز مهم است، که منجر به پیوندهای گلیکوزیدی ?- و β-با شماره گذاری قطعی محل کربن های پیوند دهنده در حلقه می شود. علاوه بر این، بسیاری از واحدهای ساکاریدی می‌توانند دستخوش تغییرات شیمیایی مختلفی مانند آمیناسیون شوند و حتی می‌توانند بخش‌هایی از مولکول‌های دیگر مانند گلیکوپروتئین‌ها را تشکیل دهند.