[نام لاتین] Tribulus terrestris

[مشخصات] ساپونین 90٪

[ظاهر] پودر قهوه ای

قسمت مورد استفاده گیاه: میوه

[اندازه ذرات] 80 Mesh

[تلفات هنگام خشک شدن] ≤5.0٪

[هی متال] ≤10PPM

[ذخیره سازی] در محل خشک و خنک نگهداری شود، دور از نور و حرارت مستقیم نگهداری شود.

[مدت ماندگاری] 24 ماه

[بسته] بسته بندی شده در طبل های کاغذی و دو کیسه پلاستیکی در داخل.

[وزن خالص] 25 کیلوگرم/درام

[Tribulus terrestris چیست؟]

Tribulus terrestris نوعی انگور است که به عنوان یک مقوی عمومی (انرژی) و درمان گیاهی برای ناتوانی جنسی استفاده می‌شود، اما عمدتاً در مکمل‌های غذایی که برای افزایش سطح تستوسترون در بدنسازان و ورزشکاران قدرتمند به بازار عرضه می‌شوند، یافت می‌شود. ایده تریبولوس این است که ممکن است سطح تستوسترون را به طور غیرمستقیم با افزایش سطح خونی هورمون دیگری، یعنی هورمون لوتئین کننده، افزایش دهد.

[تابع]

1) افزایش توانایی جنسی مردان

2) رفع اسپاسم و گرفتگی عضلات؛
3) ضد ایسکمی میوکارد و ایسکمی مغزی.
4) رفع استرس، تنظیم چربی خون و کاهش کلسترول.
5) ترویج هورمون های غدد جنسی.
6) ضد پیری و ضد سرطان.
7) ادرارآور، ضد جرم مجرای ادرار، کاهش خطر ابتلا به بیماری سنگ ادراری و اختلالات.
8) ارتقاء رشد عضلات به طور موثر، کمک به بدن قوی و اجازه دادن به عضلات برای ایفای نقش بالقوه.

استویا در مناطق مرتفع در آب و هوای نیمه گرمسیری بهترین رشد را دارد. در جاهای دیگر می توان آن را به صورت یکساله پرورش داد. این گیاه خاکی با بافت سبک و با زهکشی خوب را ترجیح می دهد که مواد آلی به آن اضافه شده باشد. به آب کافی نیاز دارد تا خاک به طور مداوم مرطوب باشد، اما خیس نباشد. در آب و هوای گرم و آفتابی بهترین عملکرد را در نیمه سایه دارد. تکثیر از بذر کاشته شده در بهار است، اما سرعت جوانه‌زنی می‌تواند کم باشد، انتظار می‌رود نیمی از بذرهای کاشته شده جوانه نزنند. پس از برطرف شدن خطر یخبندان، نهال ها را بکارید. بهتر است برگها درست قبل از گلدهی برداشت شوند. گیاهان همچنین از قلمه ها رشد می کنند که بهتر است در اواخر زمستان گرفته شوند. غلظت استویوزید در برگ های استویا زمانی که گیاهان تحت شرایط روز طولانی رشد می کنند افزایش می یابد. در حالی که کشت استویا در مقیاس بزرگ می تواند در خاک قرمز خوب زهکشی شده و خاک لومی شنی. خاک باید در محدوده PH 6.5-7.5 باشد. برای کشت این گیاه باید از خاک های شور خودداری کرد.

استویا را می توان با موفقیت در تمام طول سال در سرتاسر هند کشت کرد و انتظار می رود مناطقی که بارش برف در آن ها می بارد یا دما در زمستان به زیر 5 درجه سانتیگراد می رسد. اگر دمای بالای تابستان قبلاً در کشت لحاظ شده باشد، در واقع دمای تابستان روی این گیاه تأثیر نمی گذارد. از آنجایی که سرعت جوانه زنی بذر بسیار ضعیف است، به صورت رویشی تکثیر می شود. اگرچه از قلمه های ساقه برای کشت بافت رویشی گیاهان استفاده می شود، ثابت شده است که بهترین ماده کاشت برای استویا است. گیاهان کشت بافت استویا از نظر ژنتیکی خالص، عاری از عوامل بیماری زا و دارای بنیه عالی هستند. گیاهان کشت بافت را می توان در طول سال کاشت، انتظار می رود در اوج تابستان. تراکم کاشت ایده آل 40000 بوته در هکتار با فاصله 25×40 سانتی متر در سیستم بستر مرتفع است. خاک را می توان با پانسمان اباسال به میزان 25 تن کود دامی به خوبی پوسیده در هکتار غنی کرد.

نوع خاک
استویا نیاز به زهکشی بسیار خوبی دارد هر خاکی که رطوبت را برای مدت زمان طولانی حفظ کند برای کشت استویا نامناسب است و باید از مصرف آن اجتناب کرد. خاک قرمز و خاک لومی شنی با pH 6 تا 7 برای کشت استویا بهترین هستند.

آماده سازی تخت مرتفع
ایجاد بسترهای مرتفع اقتصادی ترین راه برای رشد استویا است. تخت برافراشته باید 15 سانتی متر ارتفاع و 60 سانتی متر عرض داشته باشد. فاصله هر بوته 23 سانتی متر این باعث می شود جمعیت گیاهی در حدود 40000 در هر هکتار باشد.

مواد کاشت
اساساً دو گزینه برای ضرب وجود دارد. اول کشت بافت و دوم برش ساقه. کشت بافت بهترین گزینه است، اما بسیاری از کشاورزان وسوسه می شوند که روش برش ساقه را برای تکثیر امتحان کنند. طبق تجربه عملی، تولید قلمه ساقه گاهی گران‌تر از کشت بافت است، زیرا میزان موفقیت کاشت قلمه‌های ساقه بسیار کم است، حداقل 25 هفته طول می‌کشد تا قلمه ساقه در ریشه‌های تغذیه مناسب برای پیوند (جوان‌تر) رشد کند. پیوند قلمه های ساقه بیش از 50 درصد مرگ و میر را در چند هفته اول پیوند در مزرعه اصلی نشان داده است.

برداشت
یکی دیگر از جنبه های مهم برداشت، زمان برداشت است. لازم به ذکر است که در هیچ مقطع زمانی نباید به گیاهان اجازه گل دهی داده شود زیرا پس از گلدهی به گل می رسنداستویوزید درصد به سرعت کاهش می یابد و برگ ها غیرقابل فروش می شوند. برگها را با چیدن به مقدار کم برداشت می کنند و یا کل بوته را با شاخه های کناری جدا می کنند و در فاصله 10 تا 15 سانتی متری از پایه قرار می گیرند. اولین برداشت را می توان چهار تا پنج ماه پس از کاشت انجام داد. برداشت بعدی را می توان هر سه ماه یکبار، به مدت پنج سال متوالی انجام داد. تا زمان گلدهی گیاه حداکثر شیرین کننده موجود در برگ است. درست قبل از گلدهی باید گیاه را به طور کامل در فاصله 10 سانتی متری از زمین قطع کرد. تراز جدید برگ ها از اینجا جوانه می زند. گیاه جدید سه ماه دیگر دوباره آماده برداشت می شود. این گیاه سالانه حدود 3000 کیلوگرم برگ خشک از یک هکتار مزرعه تولید می کند. برداشت باید تا حد امکان دیر انجام شود، زیرا دمای خنک پاییزی و روزهای کوتاه تر باعث تشدید شیرینی گیاهان می شود زیرا آنها به حالت زایشی تبدیل می شوند.

باز کردن شیرینی در برداشت شما
پس از برداشت همه برگها، باید آنها را خشک کرد. این میتواند باشد
روی یک شبکه انجام شد. فرآیند خشک کردن فرآیندی نیست که به گرمای بیش از حد نیاز داشته باشد، مهمتر از آن گردش هوا خوب است. در یک روز پاییزی نسبتاً گرم، محصول استویا را می توان به سرعت در حدود 12 ساعت در زیر نور آفتاب کامل خشک کرد. (زمان های خشک شدن بیشتر از آن، محتوای استویوزید محصول نهایی را کاهش می دهد.)
له کردن برگ های خشک آخرین مرحله در آزادسازی قدرت شیرین کنندگی استویا است. این
برگ های خشک شده را پودر کرده، الک می کنند و پودر ریز آن را در ظروف نگهداری می کنند. این کار را می توان با دست یا برای تأثیر بیشتر در آسیاب قهوه یا مخلوط کن مخصوص گیاهان انجام داد.

وب سایت: https://www.natureherbs.org | www.natureherbs.co
ایمیل: natureherbs@ymail.com
واتساپ: +91 841 888 5555
Skype: nature.herbs

برای اطلاعات بیشتر با pegpub@comcast.net تماس بگیرید.