[Latijnse naam] Rhodiola Rosea

[Plantbron] China

[Specificaties] Salidrosides: 1%-5%

Rosavin: 3% HPLC

[Uiterlijk] Bruin fijn poeder

[Gebruikt plantendeel] Wortel

[Deeltjesgrootte] 80 Mesh

[Verlies bij drogen] ≤5,0%

[Zwaar metaal] ≤10PPM

[Opslag] Bewaar op een koele en droge plaats, blijf uit de buurt van direct licht en hitte.

[Pakket] Verpakt in papieren vaten en twee plastic zakken aan de binnenkant.

[Wat is Rhodiola Rosea]

Rhodiola Rosea (ook bekend als Arctische wortel of gouden wortel) is een lid van de familie Crassulaceae, een familie van planten afkomstig uit de arctische gebieden van Oost-Siberië. Rhodiola rosea wordt wijd verspreid in arctische en bergachtige streken in Europa en Azië. Het groeit op een hoogte van 11.000 tot 18.000 voet boven zeeniveau.

Er zijn talloze dier- en reageerbuisstudies waaruit blijkt dat rhodiola zowel een stimulerende als een kalmerende werking heeft op het centrale zenuwstelsel; het fysieke uithoudingsvermogen verbeteren; verbetert de schildklier-, thymus- en bijnierfunctie; beschermt het zenuwstelsel, het hart en de lever; en heeft antioxiderende en kankerbestrijdende eigenschappen.

[Functie]

1 Verbetering van de immuniteit en vertragen van veroudering;

2 Weerstand tegen straling en tumor;

3 Het reguleren van het zenuwstelsel en de stofwisseling, het effectief beperken van melancholische gevoelens en stemmingen, en het bevorderen van de mentale status;

4 Bescherming van cardiovasculaire, verwijdende kransslagader, voorkomen van coronaire arteriosclerose en aritmie.

Neem contact met mij op via kgahern@davincipress.com
Facebook bevriend mij op https://www.facebook.com/kevin.g.ahern

Koolhydraten Lezing II Hoogtepunten

1. De Haworth-vorm van een suiker is de cyclische vorm met een anomere koolstof. De Fischer-vorm van een suiker heeft een rechte keten.
2. Disachariden omvatten sucrose, lactose en maltose.
3. Sucrose is een niet-reducerende suiker, terwijl lactose een reducerende suiker is.
4. Door meer dan één suikerresidu aan elkaar te koppelen ontstaan ​​sacchariden van hogere orde. Deze omvatten disachariden (twee suikers), trisachariden (drie suikers), oligosachariden (meerdere suikers) en polysachariden (veel suikers).
5. Bij de meeste bindingen in sacchariden van hogere orde zijn glycosidische bindingen betrokken.
6. Oligosachariden zijn componenten van glycoproteïnen.
7. De meest voorkomende polysachariden zijn glycogeen (energieopslag bij dieren), cellulose (structurele integriteit bij planten), zetmeel (energieopslag bij planten), chitine (exoskelet van insecten). Zetmeel bestaat uit een mengsel van amylose en amylopectine.
8. Polysachariden kunnen homopolymeren zijn (bevatten slechts één suikerresidu) of heteropolymeren (bevatten meer dan één suikerresidu). Homopolymeren omvatten glycogeen (glucose in alfa 1-4-bindingen plus uitgebreide alfa 1-6-vertakkingen), cellulose (glucose in bèta 1-4-bindingen), amylose (glucose in alfa 1-4-bindingen), amylopectine (glucose in alfa 1-4-bindingen). bindingen plus enkele alfa 1-6-vertakkingen) en chitine (N-acetyl-D-glucosamine in bèta 1-4-bindingen).
9. Glycogeen is een polysacharide voor de opslag van dierlijke energie, amylopectine en amylose vormen samen zetmeel, een polysacharide voor de energieopslag van planten, cellulose is een structureel polysacharide van planten en chitine is een bestanddeel van exoskeletten van insecten.
10. Het enzym cellulase is nodig om de bèta-1-4-bindingen van cellulose te verteren. De meeste dieren bevatten geen cellulase. Herkauwers en hoefdieren bevatten een bacterie die dat enzym maakt.
11. Pectine is een polysacharide van een gemodificeerde suiker: galacturonzuur. Ik heb tijdens de les ten onrechte gezegd dat het een glycosaminoglycaan is. Het is niet omdat het geen aminegroep bevat. Pectine wordt gebruikt als verdikkingsmiddel in voedingsmiddelen zoals gelei.
12. Glycosaminoglycanen zijn polysachariden die N-acetylgalactosamine of N-acetylglucosamine als een van hun monomere eenheden bevatten. Ze zijn polyanionisch en hebben daardoor interessante chemische eigenschappen. Voorbeelden zijn onder meer chondroïtinesulfaten en keratansulfaten van bindweefsel, dermatansulfaten, heparine, hyaluronzuur en andere.
13. Lectines zijn eiwitten die zich binden aan specifieke koolhydraten. In planten worden ze fytohemagluttininen genoemd. Ze worden gebruikt 1) in het immuunsysteem om bacteriën niet-specifiek te herkennen en 2) door bacteriën/virussen om zich te hechten aan specifieke structuren op het celoppervlak om te helpen bij de hechting aan de cel met als doel het injecteren van nucleïnezuur. Op deze manier komt het griepvirus de cel binnen. Het verlaten van het griepvirus uit de cellen vereist de werking van een enzym genaamd neuraminidase en het is dit enzym dat wordt geremd door het medicijn Tamiflu. Wanneer neuraminidase wordt geremd, kan het griepvirus de cel niet verlaten en heeft het de neiging zich te aggregeren.
14. De term glycolipiden verwijst naar lipiden die aan koolhydraten zijn gehecht. Veel voorkomende zijn sfingolipiden, zoals cerebrosiden (aanhechting van één suiker) en gangliosiden (aanhechting van complexe koolhydraten).
15. Glycosaminoglycanen zijn polymeren van paren gemodificeerde suikers. Tenminste één van de suikers van elk paar is negatief geladen, zoals glucuronzuur, waardoor een polyanionische verbinding ontstaat.
16. Peptidoglycanen ontstaan ​​wanneer glycosaminoglycanen aan peptiden worden gehecht.
17. Glycoproteïnen zijn eiwitten die aan oligosachariden zijn gebonden. De hechting van het oligosacharide gebeurt op twee manieren: N-gekoppelde oligosachariden in glycoproteïnen worden gebonden aan het R-groepamine van asparagine in een eiwit. Dit gebeurt in het endoplasmatisch reticulum en het Golgi-apparaat. O-gekoppelde oligosachariden in glycoproteïnen zijn gebonden aan de R-groephydroxiden van serine/threonine in een eiwit. Dit gebeurt alleen in het Golgi-apparaat.
18. Glycosyleringspatronen van glycoproteïnen hebben doorgaans een gemeenschappelijke kern op het punt van aanhechting aan het eiwit en vervolgens variëren de buitenste oligosacharidestructuren in samenstelling.
19. Glycoproteïnen zijn belangrijk bij de cellulaire identiteit – bijvoorbeeld bij afstoting van transplantaten – en bepalen de verschillende bloedgroepen.
20. Hyaluronan is een peptidolglycaan (het glycosaminoglycaan dat eraan vastzit is hyaluronzuur) dat belangrijk is in gewrichtsvloeistof om gewrichten te smeren.
21. Peptidoglycanen en glycosaminoglycanen hebben vaak een “slijmerig” gevoel. Voorbeelden hiervan zijn chondroïtinesulfaat en heparine. Heparine is het materiaal met de hoogst bekende dichtheid aan negatieve ladingen die ontstaat doordat er sulfaten in de monomeren zitten waaruit het bestaat.

GEIL GEITENWIED
Zwakke botten
Erectiestoornissen (ED).
Ejaculatieproblemen.
Seksuele problemen.
Vermoeidheid.
Geheugenverlies.
Hoge bloeddruk.
Hartziekte.
Leverziekte.
Bronchitis.
Gewrichtspijn.
HIV/AIDS.