[Latijnse naam] Rhodiola Rosea

[Plantbron] China

[Specificaties] Salidrosides: 1%-5%

Rosavin: 3% HPLC

[Uiterlijk] Bruin fijn poeder

[Gebruikt plantendeel] Wortel

[Deeltjesgrootte] 80 Mesh

[Verlies bij drogen] ≤5,0%

[Zwaar metaal] ≤10PPM

[Opslag] Bewaar op een koele en droge plaats, blijf uit de buurt van direct licht en hitte.

[Pakket] Verpakt in papieren vaten en twee plastic zakken aan de binnenkant.

[Wat is Rhodiola Rosea]

Rhodiola Rosea (ook bekend als Arctische wortel of gouden wortel) is een lid van de familie Crassulaceae, een familie van planten afkomstig uit de arctische gebieden van Oost-Siberië. Rhodiola rosea wordt wijd verspreid in arctische en bergachtige streken in Europa en Azië. Het groeit op een hoogte van 11.000 tot 18.000 voet boven zeeniveau.

Er zijn talloze dier- en reageerbuisstudies waaruit blijkt dat rhodiola zowel een stimulerende als een kalmerende werking heeft op het centrale zenuwstelsel; het fysieke uithoudingsvermogen verbeteren; verbetert de schildklier-, thymus- en bijnierfunctie; beschermt het zenuwstelsel, het hart en de lever; en heeft antioxiderende en kankerbestrijdende eigenschappen.

[Functie]

1 Verbetering van de immuniteit en vertragen van veroudering;

2 Weerstand tegen straling en tumor;

3 Het reguleren van het zenuwstelsel en de stofwisseling, het effectief beperken van melancholische gevoelens en stemmingen, en het bevorderen van de mentale status;

4 Bescherming van cardiovasculaire, verwijdende kransslagader, voorkomen van coronaire arteriosclerose en aritmie.

Stevia voordelen en schade.
Eeuwenlang gebruikten de Guarani-indianen van wat nu Brazilië en Paraguay is, bepaalde soorten stevia in hun voedsel, vooral Stevia rebaudiana, dat ze ka'a he'ê ("zoet gras") noemden als zoetstof in mate en andere medicinale theesoorten. , voor de behandeling van brandend maagzuur en andere ziekten. Onlangs heeft stevia als zoetstof hernieuwde aandacht gekregen vanwege de toegenomen behoefte aan koolhydraatarme en suikerarme diëten. Het wordt veel gebruikt als zoetstof in Japan, en in de VS en Canada als voedingsadditief. Medisch onderzoek heeft ook goede resultaten opgeleverd bij het gebruik van stevia om obesitas en hoge bloeddruk te behandelen.

In 1931 isoleerden de Franse chemici M. Bridel en R. Lavieille glycosiden uit stevia, die stevia zijn zoete smaak geven. De extracten, steviosides en rebaudiosides genoemd, bleken 250-300 keer zoeter te zijn dan sucrose. Het zoete gevoel bij stevia treedt langzamer op dan bij gewone suiker, maar duurt langer. Vooral bij hoge concentraties kan het echter een bittere nasmaak of een zoethoutresidu hebben. Stevia heeft geen significante invloed op de hoeveelheid glucose in het bloed en is om deze reden geïndiceerd voor mensen die lijden aan diabetes en andere koolhydraatdiëten.

Begin jaren zeventig begonnen de Japanners stevia te verbouwen als alternatief voor kunstmatige zoetstoffen zoals cyclamaat en sacharine, waarvan werd vermoed dat ze kankerverwekkende stoffen bevatten. De bladeren van de plant, hun waterige extract en geïsoleerde steviosides worden meestal als zoetstoffen gebruikt. Het commerciële gebruik van stevia in Japan gaat door sinds 1977 en wordt gebruikt in voedingsmiddelen, frisdranken en in tafelvorm. 40% van de totale steviamarkt bevindt zich in Japan – meer dan waar dan ook.

Tegenwoordig wordt stevia verbouwd en veel gebruikt in voedingsmiddelen in Oost-Azië, waaronder China (sinds 1984), Korea, Taiwan, Thailand en Maleisië; het is ook te vinden in St. Kitts en Nevis, Zuid-Amerika (Brazilië, Paraguay en Uruguay), Israël, Oekraïne en Zuid-Rusland. China is de grootste exporteur van stevia-extract – stevioside.

In 1985 werd een wetenschappelijke studie gepubliceerd waarin werd gesteld dat steviol (de industriële afgeleide naam voor steviosides en rebaudiosides, twee componenten van stevia) een mutageen is (dat wil zeggen een agens dat mutaties veroorzaakt) en, als gevolg daarvan, een carcinogeen. De conclusie werd getrokken op basis van een onderzoek naar de lever van laboratoriumratten. Dit onderzoek is echter bekritiseerd omdat de procedure zo werd uitgevoerd dat zelfs gedestilleerd water mutageen zou lijken. Verdere onderzoeken lieten tegenstrijdige resultaten zien: sommige dierproeven toonden de toxiciteit en nadelige effecten van het extract aan, waarbij stevia werd geïdentificeerd als een zwak mutageen; terwijl uit andere experimenten bleek dat het een veilig product was. Hoewel recent wetenschappelijk werk onomstotelijk heeft geconcludeerd dat stevia veilig is, hebben Amerikaanse voedsel- en geneesmiddelenveiligheidsinstanties (voornamelijk de Food & Drug Administration of FDA) hun bezorgdheid geuit over de toxiciteit van stevia op basis van het ontbreken van definitieve onderzoeksresultaten.

In 2006 voerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) een uitgebreide beoordeling uit van recente experimentele onderzoeken bij dieren en mensen naar stevioside en steviol en concludeerde: “steviosiden en rebaudiosiden A zijn in vitro en in vivo niet-genotoxisch, de genotoxiciteit van steviol en sommige van zijn oxidatieve middelen derivaten, uitgedrukt in laboratoriumomstandigheden, werden niet gedetecteerd in natuurlijke omstandigheden" (eng. "stevioside en rebaudioside A zijn in vitro of in vivo niet genotoxisch en dat de genotoxiciteit van steviol en sommige van zijn oxidatieve derivaten in vitro niet in vivo tot uiting komt" ). Het rapport vond ook geen bewijs van kankerverwekkendheid. Het rapport stelt verder: “stevioside heeft enig bewijs geleverd van farmacologische effecten bij patiënten met hypertensie of diabetes type 2” en stelt dat verder onderzoek de juiste dosering van de stof moet bepalen.

Gebaseerd op de site: https://www.neboleem.net/stevija.php

Verschillende autoriteiten hebben de veiligheid van Stevia bevestigd, waaronder de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), de Europese Voedselveiligheidsautoriteit (EFSA), Health Canada en de Joint Food and Agriculture Organization van de Verenigde Naties/Wereldgezondheidsorganisatie Expert Committee on Food. Additieven (JECFA). Meer informatie vindt u op www.steviabenefits.org.