[Latijnse naam] Zingiber Officinalis

[Specificatie] Gingerolen 5,0%

[Uiterlijk] Lichtgeel poeder

Gebruikt plantdeel: wortel

[Deeltjesgrootte] 80 Mesh

[Verlies bij drogen] ≤5,0%

[Zwaar metaal] ≤10PPM

[Opslag] Bewaar op een koele en droge plaats, blijf uit de buurt van direct licht en hitte.

[Houdbaarheid] 24 Maanden

[Pakket] Verpakt in papieren vaten en twee plastic zakken erin.

[Nettogewicht] 25 kg/trommel

[Wat is gember?]

Gember is een plant met groene stengels en geelgroene bloemen. Het gemberkruid komt uit de wortels van de plant. Gember komt oorspronkelijk uit warmere delen van Azië, zoals China, Japan en India, maar wordt nu verbouwd in delen van Zuid-Amerika en Afrika. Het wordt nu ook in het Midden-Oosten verbouwd om als medicijn en bij voedsel te gebruiken.

[Hoe werkt het?]

Gember bevat chemicaliën die misselijkheid en ontstekingen kunnen verminderen. Onderzoekers geloven dat de chemicaliën voornamelijk in de maag en darmen werken, maar ze kunnen ook in de hersenen en het zenuwstelsel werken om misselijkheid onder controle te houden.

[Functie]

Gember is een van de gezondste (en lekkerste) kruiden ter wereld. Het zit boordevol voedingsstoffen en bioactieve stoffen die krachtige voordelen hebben voor je lichaam en hersenen. Hier zijn 11 gezondheidsvoordelen van gember die worden ondersteund door wetenschappelijk onderzoek.

1. Gember Bevat Gingerol, een stof met krachtige geneeskrachtige eigenschappen
2. Gember kan vele vormen van misselijkheid behandelen, vooral ochtendmisselijkheid
3. Gember kan spierpijn en spierpijn verminderen
4. De ontstekingsremmende effecten kunnen helpen bij artrose
5. Gember kan de bloedsuikerspiegel drastisch verlagen en de risicofactoren voor hart- en vaatziekten verbeteren
6. Gember kan chronische indigestie helpen behandelen
7. Gemberpoeder kan menstruatiepijn aanzienlijk verminderen
8. Gember kan het cholesterolgehalte verlagen
9. Gember bevat een stof die kanker kan helpen voorkomen
10. Gember kan de hersenfunctie verbeteren en beschermen tegen de ziekte van Alzheimer
11. Het actieve ingrediënt in gember kan infecties helpen bestrijden

De Stevia rebaudiana is algemeen bekend als Madhu Tulsi. Dit wordt op grote schaal gekweekt vanwege zijn zoete bladeren. Stevia en zonnebloem behoren tot de familie van de asteraceae. Het zoete kruid Stevia wordt een belangrijke bron van natuurlijke zoetstof als alternatief voor suiker. Het vervangt snel de chemische zoetstoffen zoals Splenda, Saccharine en Aspartaam. De plant komt oorspronkelijk uit tropische en subtropische gebieden van Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Er zijn bijna ongeveer 240 soorten Stevia Genus. Het wordt op grote schaal geteeld in landen als Brazilië, Colombia, Paraguay en Venezuela. In Venezuela wordt het al meer dan 1500 jaar gebruikt. Steviabladeren zijn 20-25 keer zoeter dan normale suiker. Het extract van stevia Rebaudioside-A is ongeveer 300-400 keer zoeter dan normale suiker. De zoetheid van stevia bleef ook lang voelbaar.
Zowel in binnen- als buitenland ontwikkelt zich een goede markt voor stevia. Dit is een lichtpuntje voor de diabetespatiënt. Omdat het een natuurlijke bron van zoetstof is. Het wordt ook gebruikt voor de behandeling van patiënten met obesitas en een hoge bloedsuikerspiegel. Er is geen sprake van een stijging van het suikerniveau na consumptie van stevia als zoetstof ter vervanging van normale suiker. Vervanging en herbeplanting
In de daaropvolgende jaren zullen sommige planten om verschillende redenen afsterven. Deze gaten moeten onmiddellijk worden opgevuld door goed ontwikkelde zaailingen. Afhankelijk van het bodemtype en het beheer zal de productiviteit na 5 jaar afnemen en moet deze worden vervangen door nieuwe aanplant.
Punjab, Haryana, Madhya Pardesh, Tamil Nadu......

Wat is BIOPOLYMEER? Wat betekent BIOPOLYMEER? BIOPOLYMEER betekenis – BIOPOLYMEER uitspraak – BIOPOLYMEER definitie – BIOPOLYMEER uitleg – Hoe spreek je BIOPOLYMEER uit?

Bron: artikel op Wikipedia.org, aangepast onder https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/ licentie.

Biopolymeren zijn polymeren geproduceerd door levende organismen; met andere woorden, het zijn polymere biomoleculen. Omdat het polymeren zijn, bevatten biopolymeren monomere eenheden die covalent gebonden zijn om grotere structuren te vormen. Er zijn drie hoofdklassen biopolymeren, ingedeeld op basis van de gebruikte monomere eenheden en de structuur van het gevormde biopolymeer: ​​polynucleotiden (RNA en DNA), dit zijn lange polymeren die zijn samengesteld uit 13 of meer nucleotidemonomeren; polypeptiden, dit zijn korte polymeren van aminozuren; en polysachariden, die vaak lineair gebonden polymere koolhydraatstructuren zijn.

Cellulose is de meest voorkomende organische verbinding en biopolymeer op aarde. Ongeveer 33 procent van al het plantaardig materiaal bestaat uit cellulose. Het cellulosegehalte van katoen bedraagt ​​90 procent, van hout 50 procent.

Een belangrijk bepalend verschil tussen biopolymeren en synthetische polymeren is te vinden in hun structuren. Alle polymeren zijn gemaakt van repetitieve eenheden die monomeren worden genoemd. Biopolymeren hebben vaak een goed gedefinieerde structuur, maar dit is geen bepalend kenmerk (bijvoorbeeld: lignocellulose): de exacte chemische samenstelling en de volgorde waarin deze eenheden zijn gerangschikt, wordt in het geval van eiwitten de primaire structuur genoemd. Veel biopolymeren vouwen zich spontaan in karakteristieke compacte vormen (zie ook ‘eiwitvouwing’, evenals secundaire structuur en tertiaire structuur), die hun biologische functies bepalen en op een gecompliceerde manier afhankelijk zijn van hun primaire structuren. Structurele biologie is de studie van de structurele eigenschappen van de biopolymeren. Daarentegen hebben de meeste synthetische polymeren veel eenvoudiger en meer willekeurige (of stochastische) structuren. Dit feit leidt tot een moleculaire massaverdeling die ontbreekt in biopolymeren. Omdat hun synthese in de meeste in vivo systemen wordt gecontroleerd door een sjabloongericht proces, zijn alle biopolymeren van een bepaald type (bijvoorbeeld één specifiek eiwit) allemaal hetzelfde: ze bevatten allemaal dezelfde sequenties en aantallen monomeren en hebben dus allemaal de dezelfde massa. Dit fenomeen wordt monodispersiteit genoemd, in tegenstelling tot de polydispersiteit die men tegenkomt in synthetische polymeren. Als gevolg hiervan hebben biopolymeren een polydispersiteitsindex van 1.

De conventie voor een polypeptide is om de samenstellende aminozuurresiduen op te sommen zoals ze voorkomen van het amino-uiteinde tot het carbonzuuruiteinde. De aminozuurresten zijn altijd verbonden door peptidebindingen. Hoewel eiwit in de volksmond wordt gebruikt om naar een willekeurig polypeptide te verwijzen, verwijst het naar grotere of volledig functionele vormen en kan het zowel uit verschillende polypeptideketens als uit enkele ketens bestaan. Eiwitten kunnen ook worden gemodificeerd om niet-peptidecomponenten op te nemen, zoals saccharideketens en lipiden.

De conventie voor een nucleïnezuursequentie is om de nucleotiden op te sommen zoals ze voorkomen vanaf het 5’-uiteinde tot het 3’-uiteinde van de polymeerketen, waarbij 5’ en 3’ verwijzen naar de nummering van koolstofatomen rond de ribose-ring die deelnemen aan de vorming de fosfaatdiesterbindingen van de keten. Een dergelijke sequentie wordt de primaire structuur van het biopolymeer genoemd.

Op suiker gebaseerde biopolymeren zijn vaak moeilijk qua conventies. Suikerpolymeren kunnen lineair of vertakt zijn en zijn doorgaans verbonden met glycosidische bindingen. De exacte plaatsing van de koppeling kan variëren, en de oriëntatie van de verbindende functionele groepen is ook belangrijk, resulterend in β- en β-glycosidische bindingen waarbij de nummering de locatie van de verbindende koolstofatomen in de ring bepaalt. Bovendien kunnen veel sacharide-eenheden verschillende chemische modificaties ondergaan, zoals aminering, en kunnen ze zelfs delen vormen van andere moleculen, zoals glycoproteïnen.