[Nazwa łacińska] Haematococcus pluvialis

[Źródło roślinne] z Chin

[Specyfikacje] 1% 2% 3% 5%

[Wygląd] Ciemnoczerwony proszek

[Wielkość cząstek] 80 Mesh

[Strata przy suszeniu] ≤5,0%

[Heavy Metal] ≤10PPM

[Przechowywanie] Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu, z dala od bezpośredniego światła i ciepła.

[Okres przydatności do spożycia] 24 miesiące

[Opakowanie] Pakowane w papierowe bębny i dwie plastikowe torby w środku.

[Waga netto] 25 kg/bęben

Krótkie wprowadzenie

Astaksantyna jest naturalnym składnikiem odżywczym, można ją znaleźć jako suplement diety. Suplement przeznaczony jest do spożycia przez ludzi, zwierzęta i akwakultury.

Astaksantyna jest karotenoidem. Należy do większej klasy fitochemikaliów znanych jako terpeny, które zbudowane są z pięciu prekursorów węgla; difosforan izopentenylu i difosforan dimetyloallilu. Astaksantyna jest klasyfikowana jako ksantofil (pierwotnie pochodzi od słowa oznaczającego „żółte liście”, ponieważ żółte pigmenty liści roślin zostały po raz pierwszy rozpoznane w rodzinie karotenoidów ksantofilowych), ale obecnie stosuje się ją do opisania związków karotenoidowych, które mają ugrupowania zawierające tlen, hydroksylowe lub ketony, takie jak zeaksantyna i kantaksantyna. Rzeczywiście, astaksantyna jest metabolitem zeaksantyny i/lub kantaksantyny, zawierającym zarówno hydroksylowe, jak i ketonowe grupy funkcyjne. Podobnie jak wiele karotenoidów, astaksantyna jest kolorowym, rozpuszczalnym w tłuszczach pigmentem. Kolor ten wynika z wydłużonego łańcucha sprzężonych (naprzemiennie podwójnych i pojedynczych) wiązań podwójnych w środku związku. Ten łańcuch sprzężonych wiązań podwójnych jest również odpowiedzialny za funkcję przeciwutleniającą astaksantyny (a także innych karotenoidów), ponieważ powoduje powstanie obszaru zdecentralizowanych elektronów, które można przekazać w celu redukcji reaktywnej cząsteczki utleniającej.

Funkcjonować:

1.Astaksantyna jest silnym przeciwutleniaczem i może chronić tkanki organizmu przed uszkodzeniami oksydacyjnymi.

2.Astaksantyna może poprawić odpowiedź immunologiczną poprzez zwiększenie liczby komórek wytwarzających przeciwciała.

3.Astaksantyna jest potencjalnym kandydatem do leczenia chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera i Parkinsona.

4.Astaksantyna zmniejsza uszkodzenia skóry wywołane promieniowaniem UVA, takie jak oparzenia słoneczne, stany zapalne, starzenie się i rak skóry.

Aplikacja

1. Stosowany w farmacji proszek astaksantyny ma dobre działanie przeciwnowotworowe;

2. W przypadku stosowania w dziedzinie zdrowej żywności proszek astaksantyny stosuje się jako dodatki do żywności dla pigmentu i opieki zdrowotnej;

3. Stosowany w kosmetyce proszek astaksantyny ma dobre działanie przeciwutleniające i przeciwstarzeniowe;

4. W przypadku stosowania w paszach dla zwierząt proszek astaksantyny stosuje się jako dodatek do pasz dla zwierząt w celu nadania zabarwienia, w tym łososia hodowlanego i żółtek jaj.

(7 lipca 2016) PROWADNIK:
W regionie Andaluzji w południowej Hiszpanii rośnie piękna roślina.
Wielu rolników zwraca się obecnie ku stewii – roślinie powszechnie stosowanej jako naturalny substytut cukru.
Choć w hiszpańskim przemyśle zaczynają pojawiać się nowe przedsiębiorstwa zajmujące się handlem i przetwórstwem, nadal pozostaje kilka przeszkód do pokonania.

FABUŁA:
Około 200 razy słodsza od cukru i z lekkim posmakiem lukrecji – to właśnie Stewia.
Stewia, szeroko stosowana jako substytut cukru, to szybko rosnąca roślina, która kwitnie w wyjątkowej tropikalnej pogodzie Malagi.
Rolnik Sergio Martin jest zajęty uprawą najnowszych roślin w Maladze.
On i wielu innych rolników odwracają się od tradycyjnego rolnictwa i zamiast tego uprawiają stewię ze względu na wyższe zyski.
„Zanim zasiałem pomidory, paprykę, cebulę, ziemniaki… Ale przyszłość tego rodzaju rolnictwa jest bardzo ciemna. Zdecydowałem się więc przejść na inny rodzaj rolnictwa, na stewię. Ponieważ jest to roślina, która nie przechowuje szkodników. Ma trzy sezony zbiorów w roku. Teraz minęły cztery lata, odkąd ją zasialiśmy i nie ma potrzeby wysiewania jej ponownie. Jest więc bardziej przystępny cenowo, w tym sensie, że można go utrzymać bez dużych kosztów” – wyjaśnia Martin.
Związek ekstrahowany ze stewii jest wyjątkowy wśród innych składników żywności, ponieważ nie zawiera kalorii i jest bezpieczny dla diabetyków, ponieważ nie wpływa na poziom insuliny.
Gdy liście stewii wyschną, należy je zagotować, aby wyekstrahować substancję słodzącą (glikozyd stewiolowy), znaną również jako związek E-960.
W 2010 roku wykładowca botaniki na Uniwersytecie w Granadzie, Jose Luis Rosua, założył firmę technologiczną SteviGran (skrót od Stevia i Granada) do przetwarzania liści.
Wyjaśnia proces: „Otrzymujemy kilogramy suszonych liści. Następnie zaczynamy go gotować w celu wydobycia jego związków. Oczywiście już po pierwszym zagotowaniu otrzymujemy produkt o tych cechach (trzymając słoiczek pełen ciemnego płynu pochodzącego ze stewii), który nie posiada dopuszczenia Unii Europejskiej. Musimy więc to oczyścić. Proces oczyszczania składa się z różnych etapów – mikro, ultra i nanofiltracji – aż do uzyskania takiego oczyszczonego produktu (trzymając słoik pełen płynu, który wygląda jak woda). Ten oczyszczony produkt może być sprzedawany w postaci rozcieńczonej, pod warunkiem, że zawiera 95% stewiolu (glikozydu). Lub jest zwykle sprzedawany jako czysty proszek stewii.
SteviGran przetwarza czysty proszek stewii i zamienia go w pigułki, które można stosować jako alternatywę dla cukru.
Dżemy, czekoladki, a nawet piwo to tylko niektóre produkty zawierające ten naturalny słodzik z rośliny Stevia.
Ponieważ coraz więcej konsumentów martwi się spożyciem kalorii oraz wpływem cukru i sztucznych słodzików, wielu zwraca się w stronę stewii.
Niektóre światowe firmy spożywcze, takie jak Coca-Cola Company i PepsiCo, wprowadziły na rynek kilka napojów o smaku stewii.
Jednak stewia nie jest tak idealna, jak się wydaje. Niektórzy szefowie kuchni twierdzą, że trudno się z nim pracuje, ponieważ nie zawsze dobrze łączy się z innymi składnikami. W niektórych przepisach może być również trudno przeciwdziałać jej specyficznemu smakowi lukrecji.
Niektórzy dietetycy wzywają również do dalszych prac naukowych nad wpływem i wpływem stewii na organizm ludzki.
Profesor José Miguel Mulet ze szkoły Inżynierii Rolniczej i Środowiska Naturalnego na Politechnice w Walencji twierdzi, że na temat stewii krąży wiele błędnych informacji.
W Unii Europejskiej liść stewii nie jest uznawany za produkt spożywczy, a rolnicy nie mogą sprzedawać tej rośliny ani liści zielarzom.
Klasyfikuje się go jedynie jako surowiec do otrzymania środka słodzącego.
W listopadzie 2011 r. Unia Europejska zalegalizowała słodzik ekstrahowany z rośliny stewii, glikozyd stewiolowy znany jako E-960, jako nową żywność, ale nie zalegalizowała stewii jako rośliny.

Możesz uzyskać licencję na tę historię za pośrednictwem AP Archive: https://www.aparchive.com/metadata/youtube/ca17901a9026859c049dd1c1863a286e
Dowiedz się więcej o AP Archive: https://www.aparchive.com/HowWeWork