[Nazwa łacińska]Silybum marianus G.

[Źródło roślinne] Suszone nasiona Silybum marianum G.

[Specyfikacje] Sylimaryna 80% UV i sylibina + izosylibina 30% HPLC

[Wygląd] Jasnożółty proszek

[Wielkość cząstek] 80 Mesh

[Strata przy suszeniu] £ 5,0%

[Heavy Metal] 10 funtów za sztukę

[Rozpuszczalniki ekstrakcyjne] Etanol

[Mikrobe] Całkowita liczba talerzy aerobowych: 1000 CFU/g

Drożdże i pleśń: 100 funtów CFU/g

[Przechowywanie] Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu, z dala od bezpośredniego światła i ciepła.

[Okres przydatności do spożycia] 24 miesiące

[Opakowanie] Pakowane w papierowe bębny i dwie plastikowe torby w środku. Masa netto: 25 kg/bęben

[Co to jest ostropest plamisty]

Ostropest plamisty to wyjątkowe zioło zawierające naturalny związek zwany sylimaryną. Sylimaryna odżywia wątrobę jak żaden inny obecnie znany składnik odżywczy. Wątroba działa jak filtr organizmu, który stale oczyszcza organizm i chroni go przed toksynami.

Z biegiem czasu toksyny te mogą gromadzić się w wątrobie. Silne właściwości przeciwutleniające i działanie odmładzające ostropestu pomagają utrzymać silną i zdrową wątrobę.

[Funkcjonować]
1, Testy toksykologiczne wykazały, że: silny efekt ochronny błony komórkowej wątroby, w zastosowaniach klinicznych, ostropest plamisty

Ekstrakt ma dobre wyniki w leczeniu ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby, marskości wątroby i różnych toksycznych uszkodzeń wątroby itp.;
2, ekstrakt z ostropestu plamistego znacząco poprawia czynność wątroby u pacjentów z objawami zapalenia wątroby;

3, zastosowania kliniczne: do leczenia ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby, marskości wątroby, zatrucia wątroby i innych chorób.

Przykładami polimerów są włókna mięśniowe, DNA i tworzywa sztuczne. Obejrzyj ten film, aby dowiedzieć się więcej.

Polimer to duża cząsteczka lub makrocząsteczka złożona z wielu powtarzających się podjednostek. Zarówno polimery syntetyczne, jak i naturalne, ze względu na szeroki zakres właściwości, odgrywają istotną i wszechobecną rolę w życiu codziennym. Polimery obejmują znane syntetyczne tworzywa sztuczne, takie jak polistyren, po naturalne biopolimery, takie jak DNA i białka, które mają fundamentalne znaczenie dla struktury i funkcji biologicznej. Polimery, zarówno naturalne, jak i syntetyczne, powstają w wyniku polimeryzacji wielu małych cząsteczek, zwanych monomerami. W konsekwencji ich duża masa cząsteczkowa w porównaniu ze związkami drobnocząsteczkowymi zapewnia unikalne właściwości fizyczne, w tym wytrzymałość, lepkosprężystość i tendencję do tworzenia raczej szkieł i struktur półkrystalicznych niż kryształów.

Termin „polimer” pochodzi od starożytnego greckiego słowa πολύς (polus, czyli „wiele, dużo”) i μέρος (meros, czyli „części”) i odnosi się do cząsteczki, której struktura składa się z wielu powtarzających się jednostek, z których pochodzi cecha charakteryzująca się wysoką względną masą cząsteczkową i towarzyszącymi jej właściwościami. Jednostki tworzące polimery wywodzą się, faktycznie lub koncepcyjnie, z cząsteczek o niskiej względnej masie cząsteczkowej. Termin został ukuty w 1833 roku przez Jönsa Jacoba Berzeliusa, choć jego definicja różni się od współczesnej definicji IUPAC. Nowoczesną koncepcję polimerów jako struktur makrocząsteczkowych związanych kowalencyjnie zaproponował w 1920 roku Hermann Staudinger, który spędził następną dekadę na poszukiwaniu eksperymentalnych dowodów na poparcie tej hipotezy.

Polimery są badane w dziedzinach biofizyki i nauk makromolekularnych oraz nauk o polimerach (w tym chemii polimerów i fizyki polimerów). Historycznie rzecz biorąc, głównym przedmiotem zainteresowania nauki o polimerach były produkty powstałe w wyniku połączenia powtarzających się jednostek kowalencyjnymi wiązaniami chemicznymi; wyłaniające się ważne obszary nauki skupiają się obecnie na wiązaniach niekowalencyjnych. Poliizopren z kauczuku lateksowego i polistyren ze styropianu są przykładami polimerycznych polimerów, odpowiednio, naturalnych/biologicznych i syntetycznych. W kontekście biologicznym zasadniczo wszystkie makrocząsteczki biologiczne – tj. białka (poliamidy), kwasy nukleinowe (polinukleotydy) i polisacharydy – są czysto polimerowe lub składają się w dużej części ze składników polimerowych – np. glikoprotein izoprenylowanych/modyfikowanych lipidami, gdzie małe modyfikacje cząsteczek lipidowych i oligosacharydów zachodzą na szkielecie poliamidowym białka.

Różnica między proszkiem perłowym słodkowodnym, takim jak https://emperorsherbologist.com/pearlp… Proszkiem perłowym JAJA, a tak zwanym proszkiem perłowym z wody morskiej.

Jest też coś, na co warto zwrócić uwagę w pudrze perłowym.