[ชื่อละติน] Vitis vinifera Linn

[Plant Source] เมล็ดองุ่นจากยุโรป

[ข้อมูลจำเพาะ] OPC 95%-โพลีฟีนอล 45-90%

[ลักษณะที่ปรากฏ] ผงสีน้ำตาลแดง

[ส่วนของพืชที่ใช้]: เมล็ด

[ขนาดอนุภาค] 80 ตาข่าย

[ขาดทุนจากการอบแห้ง] ≤5.0%

[โลหะหนัก] ≤10PPM

[สารกำจัดศัตรูพืชตกค้าง] EC396-2005, USP 34, EP 8.0, FDA

[การจัดเก็บ] เก็บในที่เย็นและแห้ง เก็บให้ห่างจากแสงและความร้อนโดยตรง

[อายุการเก็บรักษา] 24 เดือน

[แพ็คเกจ] บรรจุในถังกระดาษและถุงพลาสติกสองใบอยู่ข้างใน

[คุณสมบัติทั่วไป]

1. ผลิตภัณฑ์ของเราผ่านการทดสอบ ID โดย ChromaDex, Alkemist Lab และอื่น ๆ

สถาบันทดสอบที่เชื่อถือได้ของบุคคลที่สาม เช่น การตรวจจับ

2. สารกำจัดศัตรูพืชตกค้างตรงกับ (EC) No 396/2005 USP34, EP8.0, FDA และมาตรฐานและข้อบังคับตำรับยาต่างประเทศอื่น ๆ

3. โลหะหนักอย่างเคร่งครัดตามการควบคุมมาตรฐานตำรับยาต่างประเทศ เช่น USP34, EP8.0, FDA ฯลฯ

4. บริษัทของเราตั้งสาขาและนำเข้าวัตถุดิบโดยตรงจากยุโรป โดยมีการควบคุมโลหะหนักและยาฆ่าแมลงตกค้างอย่างเข้มงวด นอกจากนี้ตรวจสอบให้แน่ใจว่าปริมาณโปรไซยานิดินในเมล็ดองุ่นมากกว่า 8.0%

5. OPC มากกว่า 95%, โพลีฟีนอลมากกว่า 70%, กิจกรรมสูง, ความต้านทานการเกิดออกซิเดชันมีความแข็งแรง, ORAC มากกว่า 11000

[การทำงาน]

องุ่น (Vitis vinifera) ได้รับการประกาศถึงคุณค่าทางยาและโภชนาการมาเป็นเวลาหลายพันปี ชาวอียิปต์กินองุ่นเป็นเวลานานมาก และนักปรัชญากรีกโบราณหลายคนพูดถึงพลังในการรักษาขององุ่น ซึ่งมักจะอยู่ในรูปของไวน์ หมอพื้นบ้านชาวยุโรปทำครีมจากต้นองุ่นเพื่อรักษาโรคผิวหนังและดวงตา ใบองุ่นใช้เพื่อห้ามเลือด อาการอักเสบ และความเจ็บปวด เช่น โรคริดสีดวงทวาร องุ่นดิบใช้รักษาอาการเจ็บคอ และองุ่นแห้ง (ลูกเกด) ใช้สำหรับอาการท้องผูกและกระหายน้ำ องุ่นหวานที่สุกและกลมถูกนำมาใช้ในการรักษาปัญหาสุขภาพหลายอย่าง เช่น มะเร็ง อหิวาตกโรค ไข้ทรพิษ อาการคลื่นไส้ ตาอักเสบ และโรคผิวหนัง ไต และตับ

สารสกัดจากเมล็ดองุ่นเป็นอนุพันธ์ทางอุตสาหกรรมจากเมล็ดองุ่นทั้งเมล็ดที่มีวิตามินอี ฟลาโวนอยด์ กรดไลโนเลอิก และฟีนอลิก OPCs ในปริมาณเข้มข้น โอกาสทางการค้าโดยทั่วไปในการสกัดส่วนประกอบของเมล็ดองุ่นคือการใช้สารเคมีที่เรียกว่าโพลีฟีนอลซึ่งมีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระในหลอดทดลอง

คำเตือน: วิดีโอยาวและเน้นวิทยาศาสตร์ ไม่มีแมวหรือผู้ชายตลกๆ โดนโจมตีหรอก

สารให้ความหวานเทียมหรือที่มักเรียกกันในวรรณกรรมว่าสารให้ความหวานที่ไม่มีแคลอรี่หรือสารให้ความหวานที่มีความเข้มข้นสูง จะช่วยแก้ปัญหาปริมาณแคลอรี่ส่วนเกินในอาหารของเรา ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าช่วยลดน้ำหนักหรือคงน้ำหนัก ลดฟันผุ และสามารถเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดีได้

ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก

รายงาน CSPI: https://www.cspinet.org/reports/chemcuisine.htm
ฉันไม่เห็นด้วยกับ CSPI ประมาณ 25% ของการจัดอันดับ แต่ฉันขอขอบคุณที่พวกเขาแสดงท่าทีอนุรักษ์นิยมมาก

การอ้างอิง:
แอสปาร์แตม:
1. คอมพ์ฟังก์ชันจีโนมิกส์ 2553. การศึกษาทางไซโตจีเนติกส์ในสิ่งมีชีวิตเกี่ยวกับแอสปาร์แตม
2.ยาเคมีท็อกซิคอล 2004 ส.ค.;27(3):257-68. ความเป็นพิษต่อพันธุกรรมของแอสปาร์แตม
3. ฉันเจอินด์เมด 2010 ธ.ค.;53(12):1197-206. การให้แอสพาเทมในอาหารตั้งแต่ก่อนคลอดจนถึงช่วงอายุขัย กระตุ้นให้เกิดมะเร็งตับและปอดในหนูสวิสตัวผู้
4. Toxicol ในหลอดทดลอง 2011 ก.พ.;25(1):286-93. ผลภายนอกร่างกายของแอสปาร์แตมในการชักนำให้เกิดการสร้างเส้นเลือดใหม่

ซูคราโลส:
5. Regul Toxicol Pharmacol. 2552 ต.ค.;55(1):1-5. ภาพรวมความปลอดภัยของซูคราโลส
6. Regul Toxicol Pharmacol. 2552 ต.ค.;55(1):6-12. รายงานของผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการศึกษา Splenda ในหนูตัวผู้
7. เคมีอาหาร Toxicol. 2000;38 อุปทาน 2:S53-69. ความเป็นพิษเฉียบพลันและไม่เรื้อรังของซูคราโลส
8. เคมีอาหาร Toxicol. 2000;38 อุปทาน 2:S71-89. การศึกษาความเป็นพิษเรื้อรัง/การก่อมะเร็งแบบผสมผสานของซูคราโลสในหนูแรท Sprague-Dawley
9. เคมีอาหาร Toxicol 2000;38 อุปทาน 2:S91-7. การศึกษาสารก่อมะเร็งของซูคราโลสในหนู CD-1

เอซเค:
10. ฮอมเมตาบเรส 1987 มิ.ย.;19(6):233-8. ผลของสารให้ความหวานเทียมต่อการหลั่งอินซูลิน 1. ผลของอะซีซัลเฟม เค ต่อการหลั่งอินซูลินในหนู (ศึกษา ในร่างกาย)
11. เคมีอาหาร Toxicol 1997 ธ.ค.;35(12):1177-9. การศึกษาทางไซโตจีเนติกส์ ในสัตว์ทดลอง ในหนูที่ได้รับสารอะซีซัลเฟม-K ซึ่งเป็นสารให้ความหวานที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการ

ความคิดเห็นทั่วไป:
12. แอน ออนคอล. 2004 ต.ค.;15(10):1460-5. สารให้ความหวานเทียม-มีความเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็งหรือไม่?
13. เยล เจ ไบโอล เมด. 2010 มิ.ย.;83(2):101-8. เพิ่มน้ำหนักด้วยการ “ทานอาหาร”? สารให้ความหวานเทียมและชีววิทยาทางระบบประสาทของความอยากน้ำตาล
14. Int J Obes Relat Metab Disord 1996 มี.ค.;20 Suppl 2:S12-7. ผลของซูโครสและสารให้ความหวานต่อความอยากอาหารและการบริโภคพลังงาน
15. แอมเจ คลินิก Nutr 2552 ม.ค.;89(1):1-14. การบริโภคสารให้ความหวานที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการในมนุษย์: ผลต่อความอยากอาหารและการรับประทานอาหาร และกลไกสมมุติฐาน
16. พฤติกรรมฟิสิออล 26 เม.ย. 2553;100(1):55-62. สารให้ความหวานความเข้มข้นสูงและสมดุลพลังงาน
17. พฤติกรรมฟิสิออล 7 ธ.ค. 2552;98(5):618-24. ผลของการบริโภคสารให้ความหวานในระดับปานกลางต่อสุขภาพการเผาผลาญในหนู
18. สารเติมแต่งอาหาร 2549 เม.ย.;23(4):327-38. การบริโภคสารให้ความหวานชนิดเข้มข้น – บทวิจารณ์อัปเดต

REM เล่น Let Me In – 1994