[Latince Adı] Vitis vinifera L.

[Bitki Kaynağı]Çin'den

[Teknik Özellikler]Proantosiyanidin polifenol

[Görünüm]Mor kırmızı ince toz

Kullanılan Bitki Kısmı: Cilt

[Parçacık boyutu] 80 Ağ

[Kuruma kaybı] ≤%5,0

[Ağır Metal] ≤10PPM

[Pestisit kalıntısı] EC396-2005, USP 34, EP 8.0, FDA

[Raf ömrü] 24 Ay

[Paket] Kağıt bidonlarda ve iki plastik torbada paketlenmiştir.

[Net ağırlık] 25kgs/davul

İşlev

1.Kanser riskini azaltmak için kullanılan üzüm kabuğu ekstresi;

2.Üzüm kabuğu ekstresi antioksidan aktiviteye sahiptir;

3.Üzüm derisi özütü anti-inflamatuardır, şişliğin giderilmesini sağlar;

4.Üzüm kabuğu özütü leke ve katarakt oluşumunu azaltabilir;

5. Üzüm kabuğu ekstresi, egzersize bağlı vasküler skleroz lapasını azaltacaktır;

6.Üzüm kabuğu ekstresi kan damarlarının duvarlarının esnekliğini güçlendirecektir.

Başvuru

1. Üzüm kabuğu ekstresi sağlıklı gıda olarak kapsül, yassı hap ve granül haline getirilebilir;

2. Yüksek kaliteli üzüm kabuğu özü, fonksiyonel içerik olarak içecek ve şarap, kozmetik ürünlerine yaygın olarak eklenmiştir;

3. Üzüm kabuğu ekstraktı, Avrupa ve ABD'de doğal antiseptik olarak kek, peynir gibi her türlü gıdaya yaygın olarak eklenmekte ve gıda güvenliğini arttırmaktadır.

Üzüm Kabuğu Ekstraktı Nedir?

Üzüm kabuğu ekstresi, yüksek konsantrasyonda E vitamini, flavonoidler, linoleik asit ve OPC içeren bütün üzüm çekirdeğinden elde edilen endüstriyel türevlerdir. Tipik olarak üzüm çekirdeği ekstresi bileşenlerinin ekstraksiyonunun ticari fırsatı, antioksidanlar olarak tanınan oligomerik proantosiyanidinler de dahil olmak üzere polifenoller olarak bilinen kimyasallar için olmuştur.

Üzüm kabuğu özü, güçlü bir antioksidan olan Oligomer Prosiyanidin Kompleksleri (OPC) açısından zengindir. C Vitamininden 20 kat daha yüksek ultra zengin güce ek olarak. Üzüm kabuğu ekstresi aynı zamanda E Vitamininden 50 kat daha iyidir. Üzüm kabuğu ekstresi bağışıklık sistemini güçlendirmeye yardımcı olur ve ayrıca çok yüksek düzeydeki yaşlanma sürecini yavaşlatır. Market değeri. Yaşlanmaya neden olan serbest radikalleri nötralize eden en aktif bileşik olan Prosiyanidin B2 sadece Üzüm Çekirdeğinde bulunmaktadır.

Avrupa'da üzüm kabuğu ekstraktı proantosiyanidinlerden elde edilen OPC, onlarca yıldır güvenli ve etkili bir bileşik olarak benimsenmiş ve kullanılmıştır. Üzüm kabuğu ekstraktının herhangi bir akut veya kronik toksisite kaydı yoktur, çok yüksek dozajda bile zararlı reaksiyon görülmez. Bu nedenlerden dolayı üzüm kabuğu ekstresi proantosiyanidinler gıda takviyesi pazarında yeni bir yıldız haline geldi.

Bu ürün şu anda dünyanın en etkili ve güçlü erkek cinsel sağlık ürünüdür.
Daha fazla bilgi ve nasıl satın alınacağı için https://youtu.be/xOeWvvUG1To adresini ziyaret edin.

Turşunun Tarihi

Turşunun gerçek tarihi biraz gizemlidir. Bazıları bunun 4030 yıl önce Hindistan'a dayandığına inanıyor.
En yaygın Hint usulü turşular mango ve limondan yapılır. Diğerleri arasında karnabahar, havuç, turp, domates, soğan, kabak, palmiye kalbi, nilüfer sapı, gül yaprakları, zencefil, amla,[1] sarımsak, yeşil veya kırmızı biber, alabaşlar, kordia, kerda, mor patates, karonda, acı bulunur. kabak, nefesi, mantar, patlıcan, salatalık, şalgam ve lapsi. Bazı bölgelerde lahana, stil ve tat olarak kimçiye benzer şekilde kırmızı biber ve diğer baharatlarla salamura edilir.

Turşulama işlemi sırasında asafetida, kırmızı biber tozu, zerdeçal ve çemen otu gibi çok çeşitli baharatlar kullanılabilir.

Ev yapımı turşular yaz aylarında hazırlanır ve iki hafta kadar güneş ışığına maruz bırakılarak olgunlaştırılır. Turşu olgunlaşırken üzeri tülbent ile örtülür. Yüksek konsantrasyonlarda tuz, yağ ve baharatlar koruyucu görevi görür. Ticari olarak üretilen turşuların çoğunda sitrik asit ve sodyum benzoat gibi koruyucular kullanılır.

Aynı ana malzemeler kullanılsa bile, Hint turşularının hazırlama teknikleri ve kullanılan baharatlardaki farklılıklar nedeniyle lezzet açısından büyük farklılıklar gösterebilmektedir. Güney Hindistan'dan gelen bir mango turşusunun tadı, Kuzey Hindistan'dan gelen bir mango turşusundan çok farklı olabilir ve genellikle Kuzey Hindistan'dan gelen bir turşudan çok daha baharatlıdır. Güney eyaletlerinde genellikle susam yağı tercih edilirken, kuzey eyaletlerinde turşu yapımında genellikle hardal yağı tercih ediliyor.

Kuzeydeki Haryana eyaletindeki Panipat, lezzetli achar'ın ticari çeşitlerinin yapıldığı merkez olmasıyla ünlüdür. Mango, biber ve limonla hazırlanan tek ana malzemeli çeşitler her zaman popülerdir, ancak şehir pachranga (kelimenin tam anlamıyla 'beş renk', beş sebzeyle hazırlanır) ve satranga (kelimenin tam anlamıyla 'yedi renk', beş sebzeyle hazırlanır) ile ünlüdür. Ham mango, nohut, nilüfer sapı, karonda ve amlas veya misket limonu gibi ana malzemeler kullanılarak hardal yağında olgunlaştırılır, bütün baharatlarla salamura edilir. Haryanvi ve Pencap kökenlerine sadık kalarak bu turşu, çeşitli malzemeler ve baharatlarla geniş yüreklidir. Pachranga achar ilk olarak 1930'da Pakistan'da Murli Dhar Dhingra tarafından yaratıldı, Dingra ve Malik torunları onu 1943'te Hindistan'a getirdi. Panipat her yıl 50 INR değerinde achar üretiyor (2016 rakamları), yerel pazarlara tedarik ediliyor ve ihraç ediliyor. Birleşik Krallık'a, ABD'ye, Birleşik Krallık'a ve Orta Doğu'ya.[4][5][6]

Güney Hindistan'da sebzelerin çoğu baharatlarla birlikte güneşte kurutulur, yıl boyunca aşırı sıcak ve güneşli günlerin avantajından yararlanılır, böylece turşu günlük bir gıda haline gelir. Güneşte kurutma, sebzenin yanı sıra hardal, çemen otu tohumu, toz biber, tuz, asafoetida ve zerdeçal gibi baharatları da doğal olarak korur. Hazırlık sürecini hızlandırmak için önce sebzeler pişirilebilir.

Telangana ve Andhra Pradesh eyaletleri baharatlı turşularıyla ünlüdür. Sarımsaklı ve zencefilli olgunlaşmamış mango (Telugu'da Aavakaaya), olgunlaşmamış demirhindi bazen yeşil biberlerle (Telugu'da Chintakaaya) ve kırmızı biberler (Telugu'da Korivikaram) günlük öğünlerin temelini oluşturur. Bektaşi üzümü (Telugu'da Usirikaaya) ve Limon (Telugu'da Nimmakaaya) da yaygın olarak yenilen turşulardır.

Tamil Nadu eyaleti, genellikle mangoların neredeyse bir inç uzunluğunda olduğu yaz mevsiminin başlarında yapılan, maavadu adı verilen bir mango turşusu yapar. Muhafaza sürecinde, turşuya eşsiz tadını veren hint yağı kullanılıyor. Tamil Nadu'dan gelen bir diğer turşu ise olgunlaşmamış ağaç kavunlarının spiral şeklinde kesilip tuzla doldurulmasından oluşan narthangai'dir. Tamilyalılar ayrıca tuzlu yoğurtla doldurulmuş güneşte kurutulmuş biberleri de kullanırlar, böylece genellikle pirinçle yenen mor molagai adı verilen kuru bir çeşni yaparlar.

Karnataka eyaletinde, bütün mango turşusu, geleneksel bir turşu tarifidir. Bu tamamen yumuşak mangonun tuzla kurutulmasıyla korunur ve çok tuzlu ve ekşidir. Bunun özel bir türü, canlandırıcı bir aromaya sahip özel yumuşak mango kullanılarak hazırlanan jeerige midi'dir (ಜೀರಿಗೆ ಮಿಡಿ).

Kıyı bölgelerinde yaşayan Güney Hintliler aynı zamanda balık ve et turşusu da yapıyorlar. Tamil Nadu'da karuvadu, çeşitli balık türlerinin tuzlanması ve güneşte kurutulmasıyla yapılır. Hamsiden yapılan Nethili karuvadu, karuvadu'nun en popüler çeşitleri arasındadır. Kerala'da ton balığı ve sardalye ince ince kıyılıp baharatlarla marine ediliyor ve daha sonra ocakta pişirilerek meen achar elde ediliyor.

Olgunlaşmamış mango, limon, yeşil biber, gunda (cordia) ve kerda, Gujarati mutfağında yaygın olarak temel malzemeler olarak kullanılır. Gujarati evlerinde yaygın olarak bulunan salamura mango çeşitleri arasında yer fıstığı yağıyla yapılan ve çemen otu tohumu ve kırmızı biber tozuyla baharatlanan tuzlu mango turşusu; yer fıstığı yağı ve paçavra, rezene tohumu, kuru hurma (kharek), hardal ve kırmızı biber tozuyla yapılan sıcak ve tatlı mango turşusu; ve şeker şurubu, kimyon ve kırmızı biber tozuyla yapılan sıcak ve tatlı mango turşusu.