[Latince Adı] Rhodiola Rosea

[Bitki Kaynağı] Çin

[Özellikler] Salidrosidler:%1-%5

Rosavin:%3 HPLC

[Görünüm] Kahverengi ince toz

[Kullanılan Bitki Kısmı] Kök

[Parçacık boyutu] 80 Ağ

[Kuruma kaybı] ≤5,0%

[Ağır Metal] ≤10PPM

[Depolama] Serin ve kuru bir alanda saklayın, doğrudan ışıktan ve ısıdan uzak tutun.

[Paket] Kağıt bidonlarda ve iki plastik torbada paketlenmiştir.

[Rhodiola Rosea nedir]

Rhodiola Rosea (Arktik kök veya altın kök olarak da bilinir), Doğu Sibirya'nın kutup bölgelerine özgü bir bitki ailesi olan Crassulaceae familyasının bir üyesidir. Rhodiola rosea, Avrupa ve Asya'daki Arktik ve dağlık bölgelerde yaygın olarak dağıtılmaktadır. Deniz seviyesinden 11.000 ila 18.000 feet yükseklikte yetişir.

Rhodiola'nın merkezi sinir sistemi üzerinde hem uyarıcı hem de sakinleştirici etkisi olduğunu gösteren çok sayıda hayvan ve test tüpü çalışması vardır; fiziksel dayanıklılığı arttırmak; tiroid, timus ve adrenal fonksiyonu iyileştirir; sinir sistemini, kalbi ve karaciğeri korur; ve antioksidan ve antikanser özelliklere sahiptir.

[İşlev]

1 Bağışıklığın arttırılması ve yaşlanmanın geciktirilmesi;

2 Radyasyona ve tümöre direnmek;

3 Sinir sistemini ve metabolizmayı düzenlemek, melankoli hissini ve ruh halini etkili bir şekilde sınırlamak ve zihinsel durumu iyileştirmek;

4 Kardiyovasküler koruma, koroner arteri genişletme, koroner arterioskleroz ve aritmiyi önleme.

Stevia'nın yararları ve zararları.
Yüzyıllar boyunca, şimdiki Brezilya ve Paraguay'da yaşayan Guarani Kızılderilileri yemeklerinde bazı stevia türlerini, özellikle de mate ve diğer şifalı çaylarda tatlandırıcı olarak ka'a he'ê ("tatlı ot") adını verdikleri Stevia rebaudiana'yı kullandılar. Mide ekşimesi ve diğer hastalıkların tedavisi için. Son zamanlarda, düşük karbonhidratlı ve düşük şekerli diyetlere olan ihtiyacın artması nedeniyle tatlandırıcı olarak stevia yeniden ilgi görmeye başladı. Japonya'da yaygın olarak tatlandırıcı olarak kullanılırken, ABD ve Kanada'da gıda katkı maddesi olarak kullanılmaktadır. Tıbbi araştırmalar ayrıca obezite ve hipertansiyonu tedavi etmek için stevia kullanımında iyi sonuçlar göstermiştir.

1931 yılında Fransız kimyagerler M. Bridel ve R. Lavieille, steviaya tatlı tadını veren glikozitleri steviadan izole ettiler. Steviosidler ve rebaudiozidler olarak adlandırılan ekstraktların sakkarozdan 250-300 kat daha tatlı olduğu ortaya çıktı. Stevia'nın tatlılık hissi, normal şekere göre daha yavaş ortaya çıkar ancak daha uzun sürer. Bununla birlikte, özellikle yüksek konsantrasyonlarda ağızda acı bir tat veya meyan kökü kalıntısı oluşabilir. Stevia kandaki glikoz miktarını önemli ölçüde etkilemez ve bu nedenle diyabet hastası olan ve diğer karbonhidratlı diyetlere sahip kişiler için endikedir.

1970'lerin başında Japonlar, kanserojen içerdiğinden şüphelenilen siklamat ve sakarin gibi yapay tatlandırıcılara alternatif olarak stevia yetiştirmeye başladı. Tatlandırıcı olarak genellikle bitkinin yaprakları, sulu ekstraktı ve izole edilmiş steviositler kullanılır. Stevia'nın Japonya'da ticari kullanımı 1977'den beri devam etmekte olup, gıda ürünleri, alkolsüz içecekler ve sofralık olarak kullanılmaktadır. Toplam stevia pazarının %40'ı Japonya'dadır; bu oran başka herhangi bir yerden daha fazladır.

Günümüzde stevia, Çin (1984'ten beri), Kore, Tayvan, Tayland ve Malezya dahil olmak üzere Doğu Asya'da yetiştirilmekte ve gıdalarda yaygın olarak kullanılmaktadır; aynı zamanda St. Kitts ve Nevis, Güney Amerika (Brezilya, Paraguay ve Uruguay), İsrail, Ukrayna ve güney Rusya'da da bulunabilir. Çin, stevia ekstraktı - stevioside'nin en büyük ihracatçısıdır.

1985 yılında steviolün (stevianın iki bileşeni olan steviosidler ve rebaudiozidlerin endüstriyel türev adı) bir mutajen (yani mutasyonlara neden olan bir ajan) ve dolayısıyla kanserojen olduğunu belirten bilimsel bir çalışma yayınlandı. Sonuç, laboratuvar farelerinin karaciğeri üzerinde yapılan bir çalışmaya dayanarak yapıldı. Ancak bu çalışma, işlemin damıtılmış suyu bile mutajenik gösterecek şekilde gerçekleştirildiği gerekçesiyle eleştirildi. Daha ileri çalışmalar çelişkili sonuçlar gösterdi: bazı hayvan deneyleri, stevia'yı zayıf bir mutajen olarak tanımlayan ekstraktın toksisitesini ve olumsuz etkilerini gösterdi; diğer deneyler ise bunun güvenli bir ürün olduğunu belirledi. Her ne kadar son bilimsel çalışmalar kesin olarak stevianın güvenli olduğu sonucuna varmış olsa da, ABD gıda ve ilaç güvenliği kurumları (özellikle Gıda ve İlaç İdaresi veya FDA), kesin araştırma bulgularının bulunmamasına dayanarak stevianın toksisitesine ilişkin endişeleri dile getirmiştir.

2006 yılında, Dünya Sağlık Örgütü (WHO), steviosid ve steviol ile ilgili güncel hayvan ve insan deneysel çalışmalarının kapsamlı bir değerlendirmesini yapmış ve şu sonuca varmıştır: “steviosidler ve rebaudiozidler A, in vitro ve in vivo genotoksik değildir, steviol ve bazı oksidatif ajanlarının genotoksisitesi vardır. laboratuvar koşullarında ifade edilen türevler doğal koşullarda tespit edilmemiştir" (eng. "stevioside ve rebaudioside A, in vitro veya in vivo genotoksik değildir ve steviol ve bazı oksidatif türevlerinin in vitro genotoksisitesi in vivo olarak ifade edilmez" ). Raporda ayrıca kanserojen olduğuna dair hiçbir kanıt bulunamadı. Raporda ayrıca şunlar belirtiliyor: "Stevioside, hipertansiyon veya tip 2 diyabetli hastalarda farmakolojik etkilere dair bazı kanıtlar gösterdi" ve maddenin uygun dozajının daha fazla araştırmayla belirlenmesi gerektiğini belirtiyor.

Siteye dayanmaktadır: https://www.neboleem.net/stevija.php

ABD Gıda ve İlaç İdaresi (FDA), Avrupa Gıda Güvenliği Otoritesi (EFSA), Health Canada ve Birleşmiş Milletler Ortak Gıda ve Tarım Örgütü/Dünya Sağlık Örgütü Gıda Uzman Komitesi dahil olmak üzere birçok otorite Stevia'nın güvenliğini doğrulamıştır. Katkı maddeleri (JECFA). Daha fazla bilgiyi www.steviabenefits.org adresinde bulabilirsiniz.