[Latince Adı] Zingiber Officinalis

[Şartname] Zencefil %5,0

[Görünüm] Açık sarı toz

Kullanılan Bitki Kısmı: Kök

[Parçacık boyutu] 80Mesh

[Kuruma kaybı] ≤5,0%

[Ağır Metal] ≤10PPM

[Depolama] Serin ve kuru bir alanda saklayın, doğrudan ışıktan ve ısıdan uzak tutun.

[Raf ömrü] 24 Ay

[Paket] Kağıt bidonlarda ve iki plastik torbada paketlenmiştir.

[Net ağırlık] 25kgs/davul

[Zencefil nedir?]

Zencefil, yapraklı sapları ve sarımsı yeşil çiçekleri olan bir bitkidir. Zencefil baharatı bitkinin köklerinden gelir. Zencefil Çin, Japonya ve Hindistan gibi Asya'nın sıcak bölgelerine özgüdür, ancak artık Güney Amerika ve Afrika'nın bazı bölgelerinde yetiştirilmektedir. Ayrıca artık Orta Doğu'da ilaç olarak ve gıda olarak kullanılmak üzere yetiştirilmektedir.

[O nasıl çalışır?]

Zencefil mide bulantısını ve iltihabı azaltabilecek kimyasallar içerir. Araştırmacılar, kimyasalların öncelikli olarak mide ve bağırsaklarda etkili olduğuna inanıyor ancak bulantıyı kontrol etmek için beyin ve sinir sisteminde de etkili olabileceğine inanıyor.

[İşlev]

Zencefil gezegendeki en sağlıklı (ve en lezzetli) baharatlar arasındadır. Vücudunuz ve beyniniz için güçlü faydaları olan besinler ve biyoaktif bileşiklerle doludur. İşte zencefilin bilimsel araştırmalarla desteklenen 11 sağlığa faydası.

1. Zencefil Güçlü Tıbbi Özelliklere Sahip Bir Madde Olan Zencefil İçerir
2. Zencefil Birçok Bulantı Türünü, Özellikle Sabah Bulantısını Tedavi Edebilir
3. Zencefil Kas Ağrısını ve Acıyı Azaltabilir
4. Anti-İnflamatuar Etkiler Osteoartritte Yardımcı Olabilir
5. Zencefil Kan Şekerini Büyük Ölçüde Düşürebilir ve Kalp Hastalığı Risk Faktörlerini İyileştirebilir
6. Zencefil Kronik Hazımsızlığın Tedavisine Yardımcı Olabilir
7. Zencefil Tozu Regl Ağrısını Önemli Ölçüde Azaltabilir
8. Zencefil Kolesterol Düzeylerini Düşürebilir
9. Zencefil Kanseri Önlemeye Yardımcı Olabilecek Bir Madde İçerir
10. Zencefil Beyin Fonksiyonunu İyileştirebilir ve Alzheimer Hastalığına Karşı Koruyabilir
11. Zencefildeki Aktif Madde Enfeksiyonlarla Mücadeleye Yardımcı Olabilir

Stevia rebaudiana genellikle Madhu Tulsi olarak bilinir. Bu, tatlı yaprakları için yaygın olarak yetiştirilir. Stevia ve Ayçiçeği asteraceae familyasına aittir. Tatlı bitki Stevia, şekerin alternatifi olarak önemli bir doğal tatlandırıcı kaynağı haline geliyor. Splenda, Sakarin ve Aspartam gibi kimyasal tatlandırıcıların yerini hızla alıyor. Bitki, Kuzey Amerika ve Güney Amerika'nın tropikal ve subtropikal bölgelerine özgüdür. Stevia cinsinin yaklaşık 240 türü bulunmaktadır. Brezilya, Kolombiya, Paraguay ve Venezuela gibi ülkelerde yaygın olarak yetiştirilmektedir. Venezuela'da 1500 yılı aşkın bir süredir kullanılmaktadır. Stevia yaprakları normal şekerden 20-25 kat daha tatlıdır. Stevia Rebaudioside-A ekstraktı normal şekerden yaklaşık 300-400 kat daha tatlıdır. Stevia'nın tatlılığı da uzun süre hissedildi.
Stevia için hem yurt içinde hem de uluslararası alanda iyi bir pazar geliştirilmektedir. Bu durum diyabet hastası için bir umut ışığıdır. Doğal tatlandırıcı kaynağı olduğundan. Ayrıca obezite ve yüksek kan şekeri hastalarının tedavisinde de kullanılmaktadır. Tatlandırıcı olarak normal şeker yerine stevia tüketildiğinde şeker seviyesinde artış görülmez.
Sonraki yıllardan itibaren çeşitli nedenlerle bazı bitkiler ölür, bu boşluklar derhal iyi gelişmiş fidelerle doldurulmalıdır. Toprak tipine ve yönetime bağlı olarak 5 yıl sonra verim düşecek ve bunun yerine yeni ekimler yapılmalıdır.
Pencap, Haryana, Madhya Pardesh, Tamil Nadu……

BİYOPOLİMER Nedir? BİYOPOLİMER ne anlama gelmektedir? BİOPOLİMER anlamı – BİOPOLİMER telaffuzu – BİOPOLİMER tanımı – BİOPOLİMER açıklaması – BİOPOLİMER nasıl telaffuz edilir?

Kaynak: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/ lisansı altında uyarlanan Wikipedia.org makalesi.

Biyopolimerler canlı organizmalar tarafından üretilen polimerlerdir; başka bir deyişle polimerik biyomoleküllerdir. Biyopolimerler polimer oldukları için daha büyük yapılar oluşturmak üzere kovalent olarak bağlanan monomerik birimler içerirler. Kullanılan monomerik birimlere ve oluşturulan biyopolimerin yapısına göre sınıflandırılan üç ana biyopolimer sınıfı vardır: 13 veya daha fazla nükleotit monomerden oluşan uzun polimerler olan polinükleotitler (RNA ve DNA); amino asitlerin kısa polimerleri olan polipeptitler; ve genellikle doğrusal bağlı polimerik karbonhidrat yapıları olan polisakkaritler.

Selüloz dünyadaki en yaygın organik bileşik ve biyopolimerdir. Bitkisel maddelerin yaklaşık yüzde 33'ü selülozdur. Pamuğun selüloz içeriği yüzde 90, odunun ise yüzde 50'sidir.

Biyopolimerler ve sentetik polimerler arasındaki temel tanımlayıcı fark, yapılarında bulunabilir. Tüm polimerler monomer adı verilen tekrarlayan birimlerden oluşur. Biyopolimerler genellikle iyi tanımlanmış bir yapıya sahiptir, ancak bu tanımlayıcı bir özellik değildir (örneğin: lignoselüloz): Proteinler söz konusu olduğunda, bu birimlerin tam kimyasal bileşimi ve düzenlendiği diziye birincil yapı adı verilir. Birçok biyopolimer, biyolojik işlevlerini belirleyen ve karmaşık bir şekilde birincil yapılarına bağlı olan karakteristik kompakt şekillere kendiliğinden katlanır (ayrıca "protein katlanması" ve ayrıca ikincil yapı ve üçüncül yapıya bakın). Yapısal biyoloji, biyopolimerlerin yapısal özelliklerinin incelenmesidir. Buna karşılık çoğu sentetik polimer çok daha basit ve daha rastgele (veya stokastik) yapılara sahiptir. Bu gerçek, biyopolimerlerde eksik olan bir moleküler kütle dağılımına yol açmaktadır. Aslında, sentezleri çoğu in vivo sistemde şablona yönelik bir süreç tarafından kontrol edildiğinden, bir türdeki tüm biyopolimerlerin (örneğin belirli bir protein) hepsi aynıdır: hepsi benzer dizileri ve monomer sayılarını içerir ve dolayısıyla hepsi benzer özelliklere sahiptir. aynı kütle. Bu olguya sentetik polimerlerde karşılaşılan polidispersitenin aksine monodispersite adı verilir. Sonuç olarak biyopolimerlerin polidispersite indeksi 1'dir.

Bir polipeptide ilişkin kural, onu oluşturan amino asit kalıntılarının, amino terminalinden karboksilik asit terminaline kadar meydana geldikleri şekilde listelenmesidir. Amino asit kalıntıları her zaman peptid bağlarıyla birleştirilir. Protein, halk arasında herhangi bir polipeptide atıfta bulunmak için kullanılsa da, daha büyük veya tamamen işlevsel formlara karşılık gelir ve tek zincirlerin yanı sıra birçok polipeptit zincirinden oluşabilir. Proteinler aynı zamanda sakarit zincirleri ve lipitler gibi peptit olmayan bileşenleri de içerecek şekilde değiştirilebilir.

Bir nükleik asit dizisine ilişkin kural, polimer zincirinin 5' ucundan 3' ucuna kadar olan nükleotidlerin listelenmesidir; burada 5' ve 3', riboz halkası etrafındaki, oluşumuna katılan karbonların numaralandırılmasına karşılık gelir. zincirin fosfat diester bağlantıları. Böyle bir diziye biyopolimerin birincil yapısı denir.

Şeker bazlı biyopolimerler konvansiyon açısından genellikle zordur. Şeker polimerleri doğrusal veya dallanmış olabilir ve tipik olarak glikosidik bağlarla birleştirilir. Bağlantının tam yerleşimi değişebilir ve bağlayıcı fonksiyonel grupların yönelimi de önemlidir; bu, bağlayıcı karbonların halkadaki konumunu belirleyen numaralandırmayla birlikte a- ve β-glikosidik bağlarla sonuçlanır. Ek olarak birçok sakarit birimi, aminasyon gibi çeşitli kimyasal modifikasyonlara maruz kalabilir ve hatta glikoproteinler gibi diğer moleküllerin parçalarını bile oluşturabilir.